Włodzimierz Bogdan Woźniak

Był jednym z głównych inspiratorów strajku w Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego „Femina” w Łodzi w dniu 25 czerwca 1976 r. Za naruszenie dyscypliny pracy w dniu 20 czerwca 1976 r. został zwolniony z przedsiębiorstwa przez dyrekcję zakładu. W październiku 1980 r. wszedł w skład Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Zakładach Wyrobów Obiciowych „Vera”, a także był członkiem Komitetu Założycielskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Sympatyzował z KSS KOR utrzymując kontakty z jego działaczami z terenu województwa łódzkiego oraz kolportując pisma bezdebitowe. W marcu 1982 r. był jednym z sygnatariuszy listu otwartego do rządu PRL z postulatami zniesienia stanu wojennego oraz natychmiastowego uwolnienia internowanych. Podczas rozmowy ostrzegawczej w dniu 8 maja 1982 r. Włodzimierz Woźniak oświadczył, że będzie podejmował próby odtworzenia struktur „Solidarności”. W dniu następnym został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Łowiczu, skąd zwolniono go 23 lipca 1982 r. Pobyt w ośrodku internowania nie wpłynął na zmianę jego poglądów, wobec czego uzyskał zezwolenie na wyjazd emigracyjny z kraju do RFN, ostatecznie wyemigrował z kraju w styczniu 1983 r.