Wit Karol Wojtowicz

W czasie studiów na KUL w Lublinie był aktywnie związany z członkami Koła Naukowego Historyków Studentów, które aktywizowało i budziło świadomość polityczną społeczności akademickiej oraz duszpasterstwa OO. Dominikanów   w Lublinie. Aktywnie działał w srodowisku, w którym powstało pismo "Spotkania", jednej z pierwszych w Polsce grup opozycji antykomunistycznej. W latach 1974-1976 był członkiem Sceny Plastycznej Teatru Akademickiego KUL. W 1975 roku zaangażował się w działalność sekcji kultury i studenckiego niezależnego samorządu: Komisji Koordynacyjnej Stowarzyszeń Akademickich KUL. W maju 1976 roku przywiózł z Londynu, gdzie przebywał z zespołem Sceny Plastycznej KUL, niewielki powielacz spirytusowy, zakupiony przez Piotra Jeglińskiego (pierwszy jaki miała wówczas opozycja). Po wydarzeniach Czerwca ’76 drukował na nim (wraz z Pawłem Nowackim i Wojciechem Butkiewiczem) informacje o aresztowaniach i przesłuchaniach, komunikaty i biuletyny informacyjne KOR, zawożone później do Warszawy. W tym okresie odpowiedzialny był za stronę techniczną, tworzenie grup drukarzy i przygotowanie miejsc i materiałów do powielania; mikrofilmował druki i wydawnictwa niezależne, następnie wysyłał je do Francji. Wiosną 1977 r. drukował pierwszy numer „Zapisu”. Był autorem jego okładki oraz nazwy: Nieocenzurowana Oficyna Wydawnicza. Aktywnie uczestniczył w pracach przy pierwszym numerze Niezależnego Pisma Młodych Katolików „Spotkania” i współtworzył środowisko „Spotkań”. W 1978 roku kilkakrotnie wyjeżdżał do Drezna, gdzie znajdował się utworzony przez Janusza Krupskiego i Piotra Jeglińskiego ośrodek przerzutu książek i sprzętu poligraficznego, które przewoził do Polski sam lub organizował kurierów. W 1978 roku po podjęciu pracy w Rzeszowie, a następnie od 1980 roku w Muzeum-Zamku w Łańcucie Wit Wojtowicz kolportował niezależne wydawnictwa na terenie Łańcuta i Rzeszowa. Był współzałożycielem KZ NSZZ „Solidarność” w Muzeum-Zamku i wiceprzewodniczącym MKK NSZZ „Solidarność” w Łańcucie. W latach 1982-1988 był współpracownikiem struktur podziemnych „Solidarności” w Łańcucie (wykonawcą plakatów, ulotek i transparentów), a w 1989 roku zaangażował się w działalność Komitetu Obywatelskiego w Łańcucie.