Piotr Andrzej Gryza

W 1982 r. podjął studia na Wydziale Mechaniczno – Technicznym Politechniki Warszawskiej i nawiązał współpracę z osobami prowadzącymi działalność antykomunistyczną na uczelni i poza nią.
19 września 1983 r. wszedł w skład Uczelnianego Zarządu Samorządu Studentów Politechniki Warszawskiej, który zajmował się bieżącymi sprawami studentów, ochroną ich praw, ale również wydarzeniami w kraju. 15 grudnia 1983 r. został członkiem komisji regulaminowej Rady Delegatów Studenckich. W późniejszym okresie był przewodniczącym Samorządu Studenckiego na swoim wydziale. Uczestniczył w ogólnopolskich spotkaniach przedstawicieli samorządów studenckich. 
Od pierwszej połowy lat 80. brał udział w spotkaniach Duszpasterstwa Akademickiego i z przedstawicielami opozycji demokratycznej, odbywających się w warszawskich kościołach pw. św. Józefa, Wszystkich Świętych, Najświętszego Zbawiciela, św. Anny i św. Katarzyny. 
W pierwszej połowie 1985 r. zaangażował się w kampanię przeciwko nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym, która m.in. ograniczała rolę samorządu studenckiego. 
W 1987 r. podjął działania mające na celu reaktywację i legalizację Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Politechnice. We wrześniu 1987 r. został członkiem Konwentu Uczelnianego NZS, którego stał się przywódcą. Współredagował pismo „Bratnia Pomoc”, wydawane przez Konwent, którego pierwszy numer ukazał się 21 stycznia 1988 r. Jako przedstawiciel Politechniki brał udział w spotkaniach Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. 23 maja 1988 r. został członkiem tajnej Komisji Uczelnianej NZS PW. W dniach 9-10 września 1988 r. w Gdańsku reprezentował Politechnikę w III Zjeździe NZS. 11 października 1988 r. był obecny w wiecu na Politechnice, na którym ujawniono uczelniany Komitet Organizacyjny NZS. 
Był jednym z liderów młodzieży katolickiej na Politechnice i współtwórcą powołanego pod koniec 1988 r. Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej, przemianowanego w marcu 1989 r. na Akademickie Stowarzyszenie Katolickie „Soli Deo”. 
Organizował druk pism studenckich i rozprowadzał je, uczestniczył w konspiracyjnych spotkaniach, wiecach i manifestacjach, odbywających się na uczelni i na terenie miasta. Wiosną 1989 r. prowadził kampanię wyborczą na rzecz kandydatów opozycji.