Anna Krystyna Mizikowska

Od 1943 r. była żołnierzem AK w Warszawie. W powstaniu warszawskim była łączniczką. Po powstaniu dostała się do niewoli niemieckiej, z której uciekła. Po wojnie zaangażowała się w działalność niepodległościową. Została członkiem organizacji "poakowskiej" - Bojowej Organizacji „Wschód”. Z powodu działalności w tej organizacji została zatrzymana 1 sierpnia 1945 r. przez UBP m.st. Warszawy, a 4 sierpnia 1945 r. tymczasowo aresztowana przez MBP i osadzona w więzieniu przy ul. Rakowieckiej. Wyrokiem Sądu Wojskowego Okręgu Warszawskiego z dnia 11 października 1945 r. została skazana na 3 lata więzienia. Postanowieniem Sądu Wojskowego Okręgu Warszawskiego z 13 listopada 1945 r. karę zawieszono na okres 2 lat. Z aresztu została zwolniona 22 listopada 1945 r. Zarządzeniem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 lutego 1950 r. wyrok z 11 października 1945 r. uznano za niebyły.
W okresie późniejszym uczestniczyła w spotkaniach organizowanych w rocznice wybuchu powstania warszawskiego. Od drugiej połowy lat 70 brała udział w prelekcjach o powstaniu warszawskim, organizowanych dla młodzieży szkolnej. Od jesieni 1980 r. była członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu staniu wojennego kontynuowała działalność związkową w podziemnych strukturach. W styczniu 1982 r. uruchomiła i prowadziła przy kościele św. Aleksandra w Warszawie punkt pomocy prawnej dla represjonowanych nauczycieli. W 1983 r. została mianowana przez biskupa Władysława Miziołka na przewodniczącą Sekcji Pomocy Nauczycielom w Prymasowskim Komitecie Pomocy Bliźniemu. W latach 1983-1989 była członkiem Rady Duszpasterstwa Nauczycieli Diecezji Warszawskiej, skupiającej osoby zaangażowane w działalność opozycyjną. Współpracowała z redakcjami pism „KOS”, „Tu teraz” i kolportowała je. 
Z powodu prowadzonej działalności w latach 1984-1986 była kontrolowana operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa.