Oskar Stanisław Czarnik

Od 1978 r. pracował w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Jesienią 1980 r. został wybrany przewodniczącym Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był jednym z inicjatorów utworzenia w kwietniu 1981 r. Koła Zakładowego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. 14 grudnia 1981 r. pełnił kierowniczą rolę w strajku zorganizowanym w Bibliotece Narodowej w Warszawie, jako protest przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Po pacyfikacji strajku (w tym samym dniu), jako jedyny odmówił podpisania zobowiązania o zaniechaniu prowadzenia zakazanej działalności. Został internowany, przebywał w ośrodkach odosobnienia w Warszawie-Białołęce i Jaworzu. Z internowania zwolniony został 29 kwietnia 1982 r. We wrześniu 1988 r. był inicjatorem utworzenia w Bibliotece Narodowej w Warszawie Tymczasowego Komitetu NSZZ „Solidarność” i sygnatariuszem złożonego w Sądzie Rejonowym w Warszawie wniosku o rejestrację związku. 26 kwietnia 1989 r. wybrany został przewodniczącym Tymczasowego Zarządu NSZZ „Solidarność” w Bibliotece Narodowej w Warszawie. W latach 1982-1989 był kontrolowany operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa.