Winicjusz Stanisław Gurecki

W początku lat 80. pracował w Państwowym Przedsiębiorstwie „Orbis–Continental” w Szczecinie, w sierpniu 1980 r. był pomysłodawcą utworzenia i założycielem Komisji Robotniczych a następnie założycielem struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w sieci hoteli „Orbis”. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. nie zaprzestał działalności w NSZZ „Solidarność”. W okresie od dnia 20 marca do 7 maja 1982 r. był członkiem Kolegium Redakcyjnego podziemnego tygodnika pt. „Jedność” i pisma wydawanego przez Komitet Oporu Społecznego Regionu Pomorze Zachodnie pt. „Od Dołu”, a także dostarczał matryce i kolportował ww. pisma. Pozyskiwał ponadto informacje o ośrodkach dla internowanych w Wierzchowie i Gołdapi. W związku z prowadzoną działalnością 9 maja 1982 r. został zatrzymany i umieszczony w Areszcie Śledczym w Szczecinie, a w dniu 19 maja 1982 r. został skazany na trzy lata pozbawienia wolności oraz pozbawienia praw publicznych. Osadzono go w Zakładzie Karnym we Wrocławiu. Na mocy przepisów ustawy o amnestii został zwolniony w dniu 29 lipca 1983 r. z odbywania kary, ale bez prawa powrotu do pracy. Po opuszczeniu więzienia kontynuował działalność opozycyjną organizując, we współpracy z m.in. Krzysztofem Korczakiem, Mirosławem Gudowskim, Ryszardem Piłatem, akcje ulotkowe i plakatowania miasta w rocznicę Sierpnia’80. W okresie od 30 listopada 1984 r. do września 1985 r. w Szczecinie był również zaangażowany w działalność Komitetu Obrony Praworządności Pomorza Zachodniego – nielegalnego związku, który m.in. rozsyłało skargi i pisma protestacyjne do władz, urzędów i instytucji w PRL, a także poza granice Polski (np. do Radia Wolna Europa). W dniu 22 listopada 1986 r. po otrzymaniu paszportu emigracyjnego, bez prawa powrotu do Polski, wyjechał do Kanady. Na emigracji otrzymał nominację na przedstawiciela Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność” i zaangażował się w organizowanie pomocy materialnej dla działaczy opozycji w kraju.