Mariusz Kamiński

W 1981 r. jako uczeń II klasy Liceum Ogólnokształcącego w Sochaczewie był współtwórcą młodzieżowej organizacji konspiracyjnej występującej pod nazwą Samodzielna Grupa Konspiracyjna Gniew. W ramach działalności tej struktury uczestniczył w malowaniu antykomunistycznych napisów na pomniku poległych żołnierzy Armii Czerwonej oraz innych miejscach w Sochaczewie i okolicznych miejscowościach. Został oskarżony o „znieważenie pomnika żołnierzy radzieckich” i wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z 10 września 1981 r. skazany na 1 rok pobytu w zakładzie poprawczym w zawieszeniu. Sąd wyznaczył okres próby na 1 rok, w tym okresie został oddany pod dozór kuratora sądowego.
W latach 1982–1984 był uczestnikiem demonstracji, akcji ulotkowych i akcji malowania napisów antykomunistycznych w Sochaczewie i Warszawie. 
W okresie 1984–1989 prowadził aktywną działalność w ramach podziemnych struktur Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Warszawie. Był redaktorem podziemnego „Kuriera Akademickiego”. W latach 1985–1988 współorganizował emisje podziemnego Radia „Solidarność”. Był pomysłodawcą i organizatorem tzw. demonstracji kadrowych w Warszawie (krótkie demonstracje z antysystemowymi okrzykami i rozproszeniem uczestników przed reakcją organów ścigania). 
W latach 1987–1989 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Uczelnianego NZS na Uniwersytecie Warszawskim oraz członka Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. 
8 marca 1988 r. współtworzył Komitet Założycielski NZS UW. Współorganizował zbieranie podpisów pod wnioskiem o rejestrację NZS i złożenie wniosku w sądzie. 
W latach 1982–1989 był wielokrotnie zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. Za udział w demonstracjach był karany grzywnami przez kolegia do spraw wykroczeń w Warszawie, m.in. orzeczeniami z 13 listopada 1986 r. 
i 3 maja 1988 r.
W ramach dodatkowych represji w latach 1986-1989 zastrzeżono mu możliwość wyjazdów zagranicznych.