Roman Marek Mazurkiewicz

W drugiej połowie lat 70. studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W lipcu 1977 r. brał udział w „nielegalnym zgromadzeniu o charakterze antysocjalistycznym”. W 1979 r. ukończył studia, po czym został zatrudniony w charakterze asystenta - stażysty w Instytucie Filologii Polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Od 1980 r. był członkiem NSZZ „Solidarność". W 1981 r. został wydalony z Kijowa po dwóch dniach pobytu na konsultacji naukowej. 
Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w kolportaż druków podziemnych. W związku z tą aktywnością został w dniu 21 marca 1983 r. przesłuchany, jako obciążony zeznaniami zatrzymanych członków podziemia, jednak nie został objęty postępowaniem wyjaśniającym. W 1983 r. uczestniczył w redagowaniu podziemnego Biuletynu Informacyjnego „Solidarności” Małopolskiej. Od 1982 r. publikował swoje teksty w wydawnictwach drugoobiegowych, posługując się pseudonimami „erem” i „Marek Burski”. Zamieścił swoje wiersze w zbiorze „Idą pancry na Wujek”. Od 1984 r. współpracował z Niezależną Oficyna Wydawniczą NOWa, przygotowując antologię „Cywilizacja więzienna. Wypisy literackie. Cz. 1 Świadectwo rosyjskie". Została ona również przedrukowana w 1985 r. w Gdańsku. Publikował także w „Arce” i „Myślach Nie Internowanych”. W 1987 r. przebywał we Francji w związku z zaproszeniem paryskiej „Kultury". O fakcie wyjazdu informowano SB w Krakowie. W 1988 r. przygotował i wydał pod pseudonimem w drugim obiegu przekłady tekstów związanych z rosyjską tradycją rewolucyjną.