Marian Witold Smalec

W latach 1980-1981 był aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność” na terenie Lublina i województwa lubelskiego. Odegrał wiodąca rolę w organizowaniu Komisji Zakładowej „Solidarności” w Rejonowym Związku Spółdzielczości Inwalidów. Jako przedstawiciel RZSI wszedł w skład Międzyzakładowego Środkowowschodniego Komitetu Założycielskiego Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych z siedzibą w Lublinie i wybrany został do Prezydium tego Komitetu. Jako członek prezydium brał udział w spotkaniach z władzami administracyjnymi Lubelszczyzny. W MKZ Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” skierowany został do pracy interwencyjnej, którą wykonywał z wielkim zaangażowaniem i skutecznością. Był także członkiem Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego. W Zarządzie Regionu kierował Biurem Interwencyjnym i uczestniczył w Krajowych Zjazdach Biur Interwencyjnych. Był inwigilowany i kontrolowany przez SB, przeprowadzano z nim rozmowy ostrzegawcze. Za swoją działalność 13.12.1981 r. został internowany i osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie i Ośrodku Odosobnienia we Włodawie, gdzie z powodu złych warunków panujących w Zakładzie Karnym i zimna znacznie pogorszył się stanu jego zdrowia. Formą represji w czasie internowania było także utrudnianie kontaktu z rodziną poprzez rekwirowanie i perlustrację korespondencji.  Marian Smalec został zwolniony z internowania 4.02.1982 r., dzięki wstawiennictwu i prośbie arcybiskupa lubelskiego Bolesława Pylaka. Po zwolnieniu z internowania nie zaniechał prowadzenia działalności związkowej i politycznej. Utrzymywał kontakty z osobami kontynuującymi działalność opozycyjną, a także ze wspierającymi podziemną „Solidarność” księżmi z kościoła powizytkowskiego w Lublinie (ks. rektor Mieczysław Brzozowski i duszpasterz akademicki, poeta, ks. Wacław Oszajca). Kościół ten był miejscem spotkań kręgów opozycyjnych, organizowane tam były uroczystości patriotyczno-religijne i Msze Św. za Ojczyznę, w których uczestniczył także M. Smalec. Jako osoba internowana i represjonowana  Marian Smalec zdecydował się na wyjazd emigracyjny z Polski, wraz z rodziną, która także poddawana była represjom. W dn. 7.02.1983 r. wyjechał na stałe do Australii.