Regina Nalaskowska

Regina Nalaskowska od lat sześćdziesiątych była zatrudniona w Zakładzie Zespołów Elektronicznych „Unitra-Unitech” w Białogardzie. W sierpniu 1980 r. aktywnie włączyła się w organizowanie Samorządnych Związków Zawodowych, uczestniczyła w pracach Zakładowej Komisji Związkowej NSZZ „Solidarność” w Białogardzie, gdzie pełniła funkcję przewodniczącej. 
Po wprowadzeniu stanu wojennego brała czynny udział w strajku okupacyjnym zorganizowanym w dniu 14.12.1981 r. przez „Solidarność” na terenie Zakładów Elektronicznych „Unitra-Unitech”. Za udział w strajku została ukarana przez Kolegium do spraw Wykroczeń przy Naczelniku Miasta w Białogardzie grzywną w wysokości 5.000 zł (z zamianą na 50 dni aresztu). Pomimo doznanych represji nie zaprzestała swojej działalności opozycyjnej. Brała udział w spotkaniach członków zdelegalizowanego NSZZ „Solidarność”, zajmowała się drukowaniem oraz kolportowaniem ulotek i wydawnictw bezdebitowych na terenie Białogardu. Za swoją działalność związkową została zatrzymana w dniu 26.01.1982 r., na mocy postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, wydanego przez Wojskową Prokuraturę Garnizonową w Koszalinie. Wyrokiem Sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy z dnia 27.03.1982 r. została skazana na karę 2 lat pozbawienia wolności i uiszczenie opłaty sądowej na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 3000 zł oraz zwrot połowy kosztów postępowania. 
Karę więzienia odbywała kolejno: od 1.02.1982 r. w Areszcie Śledczym w Koszalinie, od 2.04.1982 r. w Zakładzie Karnym w Grudziądzu, od 21.04.1982 r. w Zakładzie Karnym w Bydgoszczy-Fordonie, od 21.07.1982 r. w Zakładzie Karnym w Krzywańcu. Z uwagi na zły stan zdrowia i potrzebę opieki nad nieletnimi dziećmi, została przedterminowo zwolniona w dniu 26.04.1983 r. na mocy postanowienia Wojskowego Sądu Garnizonowego w Zielonej Górze. 
Po wyjściu z więzienia w dalszym ciągu prowadziła zagrożoną represjami działalność opozycyjną. Należała do grupy osób aktywnie uczestniczących w działaniach podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”, tworzących zakonspirowaną grupę poligraficzno-kolportażową na terenie Białogardu. Była zaliczana do ekstremy białogardzkiej. Utrzymywała szerokie kontakty z innymi działaczami, angażującymi się w działalność antykomunistyczną. Dodatkowo zaangażowana była w działalność charytatywną Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom w Koszalinie. Aktywnie uczestniczyła w nabożeństwach odprawianych w intencji „Solidarności” oraz we mszach za Ojczyznę. 
W efekcie swojej działalności była objęta stałą kontrolą operacyjną przez Służbę Bezpieczeństwa. Wielokrotnie przeprowadzano z nią rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze i zastraszano jej najbliższą rodzinę.
Z powodu doznanych represji ze strony organów bezpieczeństwa państwa PRL oraz braku możliwości zatrudnienia, zdecydowała się na emigrację z kraju. W dniu 25.07.1984 r. otrzymała paszport na wyjazd stały do USA, bez prawa powrotu.