Irena Erika Kurowska

Była aktywną działaczką Komitetu Zakładowego NSZZ „Solidarność”. W 1980 r. była inspiratorką strajków na terenie Farbki Łożysk Tłocznych „Iskra” w Kielcach. Po ogłoszeniu stanu wojennego została internowana, tj. od dnia 13 grudnia 1981 r. do 29 kwietnia 1982 r. i osadzona w Ośrodku Odosobnienia w Kielcach, a następnie w Ośrodku Odosobnienia dla Internowanych Kobiet w Gołdapi. Po zwolnieniu z internowania utrzymywała kontakty z b. działaczami NSZZ „Solidarność” Regionu Świętokrzyskiego. W latach 1983-1986 zajmowała się kolportażem nielegalnych wydawnictw na terenie Fabryki Łożysk Tłocznych „Iskra” w Kielcach, m.in. „Biuletynu Informacyjnego Solidarność”. Dnia 3 lutego 1983 r. poinformowała b. działaczy Związku  „Solidarność” o nadaniu w Kielcach audycji Radia Solidarność. W dniu 30 kwietnia 1983 r. została zatrzymana i zwolniona po zakończeniu uroczystości w dniu 1 maja. 11 czerwca 1984 r. w Gołdapi wzięła udział w konsekracji Kościoła pod wezwaniem NMP Królowej Polski wraz z grupą byłych internowanych z Ośrodka Odosobnienia w Gołdapi. Po powrocie do Kielc  uczestniczyła w obchodach trzeciej rocznicy poświęcenia sztandaru zakładowego NSZZ „Solidarność” przy FSS Polmo SHL w Kielcach. W listopadzie 1984 r. przyjmowała zamówienia na wybijany nielegalnie medal z okazji otrzymania przez Lecha Wałęsę Nagrody Nobla. W marcu 1986 r. uczestniczyła w przygotowaniach liturgii mszy świętej otwierającej comiesięczne spotkania dla ludzi pracy w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy. W 1989 r. została członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” FŁT „Iskra”, której celem było m.in. podjęcie działań zmierzających do reaktywowania zawieszonego związku.