Stanisław Kotowski

W drugiej połowie lat 70. zaangażował się w działalność opozycyjną. Współpracował z wydawnictwami Głos i Krąg, rozprowadzał ich publikacje i uczestniczył w spotkaniach opozycjonistów. 
Po powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” został jego członkiem w Warszawskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego „Kablobeton”. Należał do grupy osób, które w pierwszych dniach stanu wojennego podjęły decyzję o wydawaniu pisma będącego protestem przeciwko jego wprowadzeniu. Kierował pionem technicznym w redakcji pisma „Niepodległość”, którego pierwszy numer ukazał się w styczniu 1982 r. Organizował podziemne drukarnie, sprzęt i materiały potrzebne do ich funkcjonowania, kolportaż oraz odpowiadał za kontakty z ośrodkami w kraju. Wszedł w skład Centralnego Komitetu Wykonawczego, który kierował pracą ludzi wydających pismo i w oparciu o to środowisko współtworzył Liberalno-Demokratyczną Partię „Niepodległość”. 
Był zaangażowany w wydawanie pisma „Obóz”. 28 sierpnia 1984 r. uczestniczył w akcji przerzutu z Wybrzeża do Warszawy wydawnictw niezależnych i sprzętu poligraficznego, dostarczonego z zagranicy. W miejscowości Dębe funkcjonariusze MO zatrzymali do kontroli samochód, którym przewożono przedmioty. Następnego dnia dokonano rewizji w jego domu oraz domku wypoczynkowego. Podczas rewizji odnaleziono m.in. duże ilości wydawnictw opozycyjnych i maszynę do pisania. 30 sierpnia 1984 r. został tymczasowo aresztowany przez Prokuraturę Wojewódzką w Warszawie i osadzony w Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. 1 lutego 1985 r. został skazany przez Sąd Wojewódzki w Warszawie na 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Następnie sprawę rozpatrywał Sąd Najwyższy – Izba Karna, który wyrokiem z 26 czerwca 1985 r. podwyższył karę do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i pokrycie kosztów postępowania. Postanowieniem Sądu Najwyższego – Izby Karnej z 12 września 1986 r. został zwolniony z odbywania reszty kary, na mocy ustawy o amnestii. Zakład Karny w Barczewie opuścił 13 września 1986 r. 
Po wyjściu na wolność ponownie zaangażował się w działalność L-DP „N” i Porozumienia Partii i Organizacji Niepodległościowych. W 1987 r. podjął starania o wyjazd z Polski, jako osoba represjonowana z powodów politycznych. Na początku 1988 r. wyjechał wraz z rodziną na pobyt stały do Kanady.