Wiesław Ratkiewicz

Wiesław Ratkiewicz latem 1980 r. wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Członkostwa w NSZZ „S” nie zawiesił w momencie wprowadzenia w Polsce w dniu 13.12.1981 r. stanu wojennego. 
W dniu 14.12.1981 r. odebrał w Stoczni Gdańskiej materiały bezdebitowe Ogólnokrajowego Komitetu Strajkowego: instrukcje strajkowe, odezwy i komunikaty nawołujące do strajków i podjął się zadania dostarczenia ich do Zarządów Regionu „S” w Białymstoku i Olsztynie. Do Białegostoku przyjechał w dniu 15.12.1981 r., a w dniu następnym udał się do Olsztyna. W dniu 17.12.1981 r. w związku z niezastaniem przedstawicieli Zarządu Regiony „S” w Olsztynie pod wskazanym adresem, podjął próbę samodzielnego przekazania materiałów osobom trzecim, podczas której został zatrzymany przez funkcjonariusza KWMO w Olsztynie. 
Dnia 19.12.1981 r. Wojskowa Prokuratura Garnizonowa w Olsztynie postawiła Wiesławowi Ratkiewiczowi zarzuty i zastosowała wobec niego areszt tymczasowy osadzając go w Areszcie Śledczym w Olsztynie. W dniu 26.01.1982 r. Sąd Pomorski Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy skazał Wiesława Ratkiewicza na 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 lata pozbawienia praw publicznych. W dniu 30.01.1982 r. został osadzony w Zakładzie Karnym w Bartoszycach, a dnia 08.06.1982 r. przeniesiony do Zakładu Karnego w Braniewie. W dniu 28.06.1982 r. Sąd Najwyższy - Izba Wojskowa utrzymał w mocy wyrok skazujący. 
Na mocy Uchwały Rady Państwa z dnia 08.03.1983 r. Wiesław Ratkiewicz został warunkowo zwolniony z odbycia reszty kary pozbawienia wolności z wyznaczeniem okresu próby na 3 lata. Zakład Karny w Braniewie opuścił w dniu 17.03.1983 r. Postanowieniem Sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy z dnia 08.08.1983 r. na mocy ustawy o amnestii darowano mu karę pozbawienia praw publicznych.