Włodzimierz Tadeusz Szafrański

Był radcą prawnym w Płockim Kombinacie Budowlanym. W latach 1980-1981 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” w swoim zakładzie pracy, gdzie był współzałożycielem zakładowej organizacji związkowej. Udzielał bezpłatnych porad prawnych działaczom i ludziom przychodzącym do biura „Solidarności”. Zaangażował się w pomoc represjonowanym za udział w protestach z 1976 r. 
W latach 1981-1989 był kolporterem prasy i książek „drugiego obiegu” wśród zaufanych członków opozycji demokratycznej, materiały bezdebitowe przywoził osobiście z Warszawy. Od początku stanu wojennego do 1989 r. udzielał bezpłatnej pomocy prawnej i charytatywnej represjonowanym członkom opozycji demokratycznej w Płocku i w regionie płockim, w tym wspierał ich w procesach sądowych. Był członkiem Diecezjalnego Komitetu Niesienia Pomocy Potrzebującym w Płocku oraz Komitetu Charytatywnego Episkopatu Polski w Płocku. Pośredniczył w przekazywaniu informacji, ulotek i stempli działaczom podziemia. Współorganizował rocznice niepodległościowe i był autorem tekstów intencji na msze za Ojczyznę. Był członkiem Komisji Interwencji i Praworządności Zbigniewa i Zofii Romaszewskich. W 1981 r. współzakładał Klub Inteligencji Katolickiej w Płocku. Przez cały okres pozostawania „Solidarności” w podziemiu opłacał składki związkowe. 
W latach 1984-1989 był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa w Płocku.