Marzena Julia Górszczyk-Kęcik

Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej i Etnografii na UW, pracownik naukowy Polskiej Akademii Nauk, działała w opozycji antykomunistycznej i była więźniem politycznym PRL. W 1967 r. została zatrzymana za próbę nawiązania kontaktu z ambasadą Izraela w Warszawie. Próbowała przekazać list swojej matki, Wandy Ferenc, solidaryzujący się z polityką Izraela na Bliskim Wschodzie. W trakcie zatrzymania posiadała przy sobie pakiet materiałów o treści antypaństwowej. 
W trakcie wydarzeń Marca‘68 brała udział w redagowaniu i powielaniu nielegalnych artykułów oraz opracowaniu listu do E. Gierka, który był odpowiedzią na jego przemówienia dot. tych wydarzeń. Od 1968 r. jako łączniczka o pseudonimie „Bożena” działała aktywnie w nielegalnej organizacji „Ruch” w ośrodku warszawskim. Uczestniczyła 15 i 19 czerwca 1970 r. w zebraniach, na których została wyznaczona do bezpośredniego udziału w akcji dywersyjnej podpalenia muzeum im. Lenina w Poroninie.. Dnia 21 czerwca 1970 r. przyjechała do Zakopanego jednak akcja nie została przeprowadzona. Po powrocie do Warszawy zatrzymana i tymczasowo aresztowana. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z 3 sierpnia 1971 r. została skazana na karę 2 lat pozbawienia wolności. Na mocy postanowienia w/w. Sądu z 16 listopada 1971 r. została warunkowo przedterminowo zwolniona z reszty zasądzonej kary pozbawienia wolności. 
Od drugiej połowy lat 70. była współpracownikiem KSS-KOR i sygnatariuszką „Deklaracji Ruchu Demokratycznego”. Współorganizowała Komitety Samoobrony Chłopskiej. Była członkiem Ośrodka Myśli Ludowej i współorganizatorką Uniwersytetu Ludowego w Zbroszy Dużej. Brała udział w pracach zespołu redakcyjnego czasopisma „Placówki”. Utrzymywała kontakty z opozycją za granicą. Podczas pobytu w Londynie uczestniczyła w zorganizowaniu wystawy dot. działalności KOR w Polsce. Swoje mieszkanie przy ul. Gimnastycznej 18 w Warszawie udostępniała na punkt kontaktowy warszawskiego i wrocławskiego SKS oraz do powielania i przechowywania nielegalnych materiałów. Kolportowała bezdebitową literaturę oraz podziemne wydawnictwa, m.in. „Placówkę”, „Głos”, „Rolnika Niezależnego”, „Bratniaka”. 
Współpracowała z Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność” RI. Dnia 13 grudnia 1981 r. została internowana i osadzona w Areszcie Śledczym Warszawa Białołęka, a od 18. Grudnia 1981 r. w Ośrodku Odosobnienia w Jaworzu. Z internowania została zwolniona 19 kwietnia 1982 r. Ze względu na swoją działalność opozycyjną pozostawała w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa. W 1985 r. wyjechała wraz z rodziną na stałe do Szwecji.