Zenon Jan Czapiewski

Zenon Czapiewski będąc studentem I roku Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w Warszawie, przystąpił do strajku okupacyjnego na uczelni, trwającego od  24 listopada do 2 grudnia 1981 r. 
Strajk był wyrazem sprzeciwu podchorążych i części pracowników na planowane przez władze podporządkowanie uczelni przepisom ustawy o szkolnictwie wojskowym. 
Był jednym ze studentów, którzy po rozbiciu strajku przez oddziały ZOMO, odmówili podpisania deklaracji lojalności, co było jednoznaczne z usunięciem z uczelni, przemianowanej 30 listopada 1981 r. na Szkołę Główną Służby Pożarniczej w Warszawie.  Następnie, razem z grupą 229 podchorążych przyłączył się do trwającego do 13 grudnia 1981 r. studenckiego strajku na Politechnice Warszawskiej.
Był w grupie studentów, którzy złożyli podanie o przyjęcie na Politechnikę Warszawską. W lutym 1982 r. został poinformowany, że ze względu na decyzję Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nie ma możliwości kontynuowania nauki ani zdawania egzaminów na Politechnice. Podejmował próby studiowania na innych uczelniach, co okazało się niemożliwe ze względu na tzw. wilczy bilet.
W maju 1982 r. wrócił do Tucholi. Jako osoba niestudiująca podlegał obowiązkowi służby wojskowej i jesienią 1982 r. został wcielony na 2 lata do wojska. Na studia już nie powrócił. W 1985 r. rozpoczął pracę zawodową w PKP.