Stefan Sierakowski

Stefan Sierakowski był pracownikiem Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. 15 grudnia 1970 r. brał udział w wiecu pod siedzibą Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni. Rankiem 17 grudnia 1970 r. w okolicy przystanku kolejki podmiejskiej Gdynia-Stocznia był świadkiem śmierci stoczniowców, do których strzelało wojsko. Stefan Sierakowski zatrzymywał przejeżdżające samochody i prosił kierowców, aby zawozili rannych do szpitala. Później razem z innymi robotnikami udał się do centrum Gdyni. Podczas pochodu niósł drzwi, na których leżały zwłoki zastrzelonego Zbigniewa Godlewskiego. W okolicy Urzędu Miasta grupa, w której znajdował się Stefan Sierakowski została otoczona przez milicję i ORMO. Protestujący zostali zatrzymani, zakuci w kajdanki i wciągnięci do środka gmachu urzędu. Stefan Sierakowski był tam bity i kopany po całym ciele. W nocy został wypuszczony do domu. Oprawcy zastraszyli Stefana Sierakowskiego mówiąc mu, aby nikomu nie opowiadał, co go spotkało w gmachu Urzędu Miasta, bo w przeciwnym razie zostanie zwolniony z pracy i trafi do więzienia. W wyniku pobicia przez „nieznanych sprawców” Stefan Sierakowski doznał zespołu stresu pourazowego a także obrażeń głowy, złamania trzech żeber, wybito mu dwa zęby. Po powrocie do zdrowia Stefan Sierakowski zaangażował się w działalność opozycyjną. Zajmował się kolportażem nielegalnych ulotek. Brał udział w malowaniu haseł antyrządowych w tunelu podziemnym przy ul. Żwirki i Wigury w Gdyni. Za powyższą działalność w 1973 r. został dyscyplinarnie zwolniony z pracy.