Karol Roman Szadurski

W sierpniu 1980 r. uczestniczył w akcjach strajkowych w miejscu pracy - Hucie Warszawa oraz manifestacji w Warszawie. Od jesieni 1980 r. był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej. Dnia 20 stycznia 1981 r. został wybrany przewodniczącym NSZZ „Solidarność” w Hucie Warszawa. W 1981 r. został członkiem Zarządu Regionu Mazowsze. Jesienią 1981 r. był delegatem na I KZD NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. W dniach 13-14 grudnia 1981 r. współorganizował oraz uczestniczył w strajku w Hucie. Z tego powodu 15 grudnia 1981 r. został zatrzymany, a następnego dnia tymczasowo aresztowany przez Prokuraturę Rejonową Warszawa-Żoliborz i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Białołęka. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego Warszawie z dnia 11 stycznia 1982 r. skazany został na rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata. Z aresztu zwolniono go 12 stycznia 1982 r. Po wyjściu na wolność, do końca lat 80. kontynuował działalność w podziemnych strukturach Związku. Współorganizował w Hucie podziemną poligrafię i pomoc dla osób represjonowanych i ich rodzin. Współorganizował i uczestniczył w Mszach za Ojczyznę, odprawianych przez księdza Jerzego Popiełuszkę, w kościele pod wezwaniem św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu. Brał udział w pielgrzymkach Świata Pracy na Jasna Górę. W 1983 i 1987 r. podczas pielgrzymek do Polski, jako przedstawiciel Związku , witał papieża Jana Pawła II. Z powodu prowadzonej działalności w latach 1980-1989 był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa, w latach 1986-1987 był umieszczany na listach działaczy wytypowany do internowania w przypadku wybuchu wojny.