Antoni Jacek Jerz

Posługiwał się imieniem Jacek. Od 1980 r. był członkiem i aktywnym działaczem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” zarówno w swoim zakładzie pracy Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej w Kielcach Filia w Radomiu jak i w strukturach miejskich i regionalnych Związku. Od października 1980 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska, a od sierpnia 1981 r. członka Komisji Rewizyjnej przy Międzyzakładowej Komisji Regionalnej „S” Ziemia Radomska. Został również wybrany jako jeden z przedstawicieli Regionu na I Krakowy Zjazd Delegatów NSZZ „S”. W czerwcu 1981 r. był jednym ze współzałożycieli Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, członkiem Zarządu i władz krajowych KOWzP. Był organizatorem wielu protestów, manifestacji i wystąpień w Radomiu. Był szczególnie zaangażowany w sprawę rozliczenia winnych przeprowadzenia pacyfikacji wystąpień robotników w czerwcu 1976 r. Był również inicjatorem powstania w Radomiu struktur Konfederacji Polski Niepodległej oraz pierwszym szefem Okręgu Radomskiego tej partii, a następnie członkiem ścisłego kierownictwa krajowego. 
W dniu 13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Kielcach-Piaskach. W związku z koniecznością przeprowadzenia operacji, został przewieziony do Szpitala Więziennego w Bydgoszczy, a następnie umieszczony w ośrodku internowania w Gębarzewie, natomiast po zamknięciu tego ośrodka przekazany do Kwidzyna. Zwolnienie z internowania nastąpiło 20 grudnia 1982 r. 
W trakcie internowania został zwolniony z pracy w ZETO. W wyniku korzystnego orzeczenia Sądu Pracy został jednak przywrócony na stanowisko, a następnie ponownie zwolniony. Zmarł nagle 31 stycznia 1983 r., w ostatnim dniu wypowiedzenia. Jego pogrzeb stał się wielotysięczną manifestacją środowisk opozycyjnych.