Maciej Ruszczyński

Pan Maciej Ruszczyński już jako uczeń i działający w ZHP harcerz, protestował przeciwko propagandzie komunistycznej m.in. publicznie podarł legitymację harcerską. Od 1977 r. zajmował się kolportażem, a od 1978 r. drukiem wydawnictw niezależnych. Współpracował m.in. z „Biuletynem Dolnośląskim”.
Pan Maciej Ruszczyński od września 1980 r. należał do NSZZ „Solidarność”. W Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Państwowych Zakładach Lotniczych Hydral we Wrocławiu, gdzie pracował, prowadził szkolenia drukarskie, organizował również akcje w obronie prześladowanych. Wiosną 1981 r. jako delegat ZR „Solidarność” Dolny Śląsk uczestniczył w strajku chłopskim i głodówkach w Ustrzykach Dolnych i Rzeszowie.
Ze względu na aktywną działalność opozycyjną Pan Maciej Ruszczyński został internowany 13 grudnia 1981 r. i osadzony w Zakładzie Karnym we Wrocławiu, następnie 24 grudnia 1981 r. przeniesiony do Ośrodka Internowania w Grodkowie. Podczas internowania został pobity przez służbę więzienną i w konsekwencji umieszczony w szpitalu. Ze względu na stan zdrowia został zwolniony z internowania 8 stycznia 1982 r. W związku z prowadzoną działalnością podziemną był także wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin.
Pan Maciej Ruszczyński był współzałożycielem Solidarności Walczącej. W 1984 r. wraz z kolegami założył podziemną drukarnię, w której zajmował się produkcją ulotek, m.in. nawołujących do bojkotu wyborów. W wyniku tej działalności wobec Pana Macieja Ruszczyńskiego zastosowano areszt tymczasowy od dnia 8 czerwca 1984 r., ostatecznie umorzony 26 lipca 1984 r. na mocy ustawy o amnestii z dnia 21 lipca 1984 r. Jednak po tym okresie został ponownie aresztowany. W odpowiedzi na represje ogłosił głodówkę i poinformował o swoim położeniu organizacje opozycyjne i zachodnie media. Po 7 dniach został zwolniony. W 1986 r. uczestniczył także w głodówkach w Krakowie-Bieżanowie i Głogowcu.
Od 1987 r. Pan Maciej Ruszczyński wyjeżdżał do ZSRS i nawiązywał kontakty ze środowiskami polonijnymi, niepodległościowymi oraz opozycyjnymi. W latach 1988-1992 współpracował z ruchami niepodległościowymi m.in. Litwy, Łotwy, Estonii, Białorusi. Kazachstanu, Armenii, Czeczenii, Jakucji, Ukrainy, Mołdawii, w różnych regionach Syberii i wśród Tatarów krymskich. Dostarczał sprzęt poligraficzny i prowadził szkolenia drukarskie, m.in. dla opozycjonistów Gruzji i krajów bałtyckich.