Zbigniew Smykowski

Zbigniew Smykowski w 1950 r. był założycielem i członkiem nielegalnej organizacji niepodległościowej działającej na terenie Torunia. Za powyższe został aresztowany w dniu 6 grudnia 1951 r. i skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 18 stycznia 1952 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz pozbawienia praw publicznych na 1 rok i utratę mienia. Zwolniony z więzienia w dniu 6 czerwca 1953 r. na mocy ustawy o amnestii.
W 1980 r., będąc pracownikiem Lokomotywowni Pozaklasowej PKP Toruń-Kluczyki, zaangażował się w działalność w ramach struktur NSZZ „Solidarność”. Był organizatorem m.in. strajku głodowego maszynistów, protestu w sprawie poprawy warunków bytowych i płacowych w miejscu pracy oraz strajku ostrzegawczego i manifestacji protestacyjnych w obronie praw robotników. W sierpniu 1980 r. został członkiem Komitetu Strajkowego, a od września 1980 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność". 
W związku z prowadzoną działalnością związkową był osobą przewidzianą do internowania. Od dnia 13 grudnia 1981 r. pozostawał w ukryciu. Wobec ukrywania się i nie podjęcia pracy w jednostce zmilitaryzowanej Lokomotywowni Pozaklasowej PKP Toruń-Kluczyki, został z niej zwolniony dnia 7 stycznia 1982 r. Od dnia 3 lutego1982 r. został objęty śledztwem Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Bydgoszczy jako podejrzany o popełnienie przestępstwa z art. 231 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27.11.1967 r. o powszechnym obowiązku obrony PRL i od dnia 13 kwietnia 1982 r. poszukiwany listem gończym.
Po ujawnieniu się w dniu 31 grudnia 1982 r. kontynuował działalność opozycyjną. Brał udział w Mszach Św. za Ojczyznę oraz marszach patriotycznych w Toruniu. Wyrokiem Sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy z dnia 28 lutego 1983 r. został uniewinniony od zarzucanego mu czynu. W latach 1982-1984 zastrzeżono mu możliwość wyjazdów zagranicznych.