Stanisław Oroń

Był uczestnikiem strajku w Lokomotywowni i Węźle PKP Lublin w dniach 16-19 lipca 1980 r. oraz członkiem Komitetu Strajkowego. Od 18. 08.1980 r. był skarbnikiem nowo wybranej Rady Zakładowej Związków Zawodowych Pracowników Kolejowych przy Lokomotywowni PKP Lublin. W dniu 2.09.1980 r. uczestniczył w delegacji Rady Zakładowej Lokomotywowni PKP Lublin do Komitetu Strajkowego w Gdańsku w celu przekazania dobrowolnych składek od załogi Lokomotywowni, w wysokości 70 000 zł, dla strajkujących. W listopadzie 1980 r., po przekształceniu się Rady Zakładowej w Komitet Założycielski NSZZ „Solidarność” w Lokomotywowni, wszedł w skład Prezydium tego Komitetu pełniąc nadal funkcję skarbnika. W dniu 25.11.1980 r. Stanisław Oroń brał udział w strajku ostrzegawczym organizowanym w Lokomotywowni PKP. Akcentem towarzyszącym było wywieszenie flagi biało czerwonej przed biurem oraz nakłanianie maszynistów do ozdabiania znakiem solidarności oraz naklejkami biało czerwonymi na lokomotywach. Po wprowadzeniu stanu wojennego aktywnie uczestniczył w pracach podziemnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Węzła PKP, uczestniczył w zebraniach nielegalnej „Solidarności” i rozpowszechniał wśród załogi podziemne wydawnictwa. W 1983 roku, w dniu 30 maja, przed wizytą Jana Pawła II w Polsce, odnowił Pomnik-Krzyż, pamiątkę strajków kolejarskich w lipcu 1980 r., znajdujący się na terenie Lokomotywowni, wskutek czego wszczęto wobec niego postępowanie służbowe. Mimo tych działań, dbał o ten pomnik – krzyż i wraz z innymi składał tam kwiaty i zapalał znicze. Po wprowadzeniu stanu wojennego brał udział w manifestacjach oraz uroczystościach patriotycznych i religijnych w Lublinie, Warszawie-Żoliborzu i na Jasnej Górze oraz nawoływał innych kolejarzy do uczestnictwa w nich. Jego działalność spowodowała, że pod koniec grudnia 1984 r. został zwolniony z pracy w Lokomotywowni PKP Lublin.