Ewa Danuta Marchlewska

Ewa Marchlewska prowadziła działalność opozycyjną w latach 1980-1989 r. Z pomocą Stanisława Wądołowskiego założyła wówczas Związki Zawodowe NSZZ „Solidarność” w sieci sklepów WSS „Społem” na terenie Szczecina. Stanisław Wądołowski, nie tylko uczył Ewę Marchlewską, jak prowadzić związek zawodowy, ale także przekazywał jej ulotki oraz wydawnictwa, takie jak: „Tygodnik Wojenny”, „Tygodnik Mazowsze”, „BiS”,  „Grot”, „Obraz”, „CDN”, „Jedność”. W późniejszych latach to ona sprawowała pieczę nad młodszymi kolegami z podziemia niepodległościowego. Kolportaż nielegalnych materiałów kontynuowała także po wprowadzeniu stanu wojennego. 
W latach 1980-1989 rozprowadzała otrzymywane materiały wśród pracowników oraz znanych jej klientów sklepu, a potem także w innych miejscach pracy, którą ze względu na szykany ze strony Służby Bezpieczeństwa była zmuszana kilkukrotnie zmieniać. Wieczorami, wraz ze swoim mężem, zajmowała się rozklejeniem plakatów w miejscach publicznych, które wyszydzały panujący ustrój. Od grudnia 1981 r. do czerwca 1989 r., oprócz ulotek i prasy bezdebitowej, rozprowadzała znaczki pocztowe, m.in. z podobiznami przywódców „Solidarności” internowanymi w Wierzchowie Pomorskim, kasety magnetofonowe z piosenkami oraz przemówieniami ks. Jerzego Popiełuszki, książki. 
Zajmowała się zbieraniem składek na działalność związkową „Solidarności” oraz pomocą dla zwolnionych pracowników Stoczni Szczecińskiej, osób internowanych i represjonowanych. Zaangażowała się również w zbieranie pieniędzy, leków oraz żywności dla rodzin internowanych i zwolnionych z pracy. Brała udział w wielu marszach, manifestacjach, pochodach, m.in. w pochodach z okazji 1 oraz 3 maja 1982 r. Była zaangażowana w Ruch Wolność i Pokój rejonu szczecińskiego, w ramach którego również uczestniczyła w licznych akcjach propagandowych i protestacyjnych na terenie miasta. W latach 1981-1989 brała czynny udział w mszach za Ojczyznę w kościołach pw. Świętej Rodziny, Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz św. Stanisława Kostki (tzw. kościele stoczniowym). Po mszach odbywały się spotkania młodzieży, podczas których wymieniano się prasą bezdebitową. 
Była wielokrotnie inwigilowana i zastraszana przez Służbę Bezpieczeństwa, również w miejscach swojej pracy, gdzie funkcjonariusze przeprowadzali z nią rozmowy, niejednokrotnie stosując przemoc. Milicja Obywatelska poddawała rewizjom jej mieszkanie.