Wojciech Ziembiński

Od 1956 roku był aktywnym działaczem Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK) oraz Klubu Krzywego Koła (KKK). W związku ze swoją działalnością niepodległościową był wielokrotnie aresztowany i karany. Pierwszy raz został aresztowany 4 lutego 1965 r. na 4 miesiące. W 1971 roku został skazany na rok więzienia w zawieszeniu za wygłoszenie antykomunistycznej prelekcji na obozie harcerskim w Praniach k. Pisza. W latach 1972-1976 był inicjatorem mszy patriotycznych, wmurowywania tablic pamiątkowych oraz obchodów rocznic niepodległościowych. Był współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników (KOR) w 1976 roku oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) w 1977 roku. W dniu przyjazdu do Polski prezydenta USA Jimmyego Cartera, 30.12.1977 r. podjął wraz z innymi osobami 24 godziną głodówkę w kościele pw. Św. Krzyża w Warszawie, w sprawie uwolnienia braci Świtoniów. W latach 1977-1980 redagował nielegalne pismo „Opinia”, na łamach którego publikowano artykuły o tematyce niepodległościowej, antykomunistycznej i domagano się respektowania praw człowieka. W 1979 roku zorganizował kolejną organizację opozycyjną wobec PRL – Komitet Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu (KPSN). W tym czasie redagował nielegalne pismo „Rzeczpospolita”. W latach 1976-1979 był czterokrotnie karany grzywną za udział „w imprezach zakłócających ład i porządek publiczny”. 11 listopada 1979 r. współorganizował manifestację patriotyczną w rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Został za to 10 grudnia 1979 r. skazany na trzy miesiące więzienia, wyrok skrócono następnie do 2 miesięcy. Ponownie aresztowano go 13 listopada 1980 r. za zorganizowanie obchodów Święta Niepodległości. Z aresztu tymczasowego zwolniony został 13 marca 1981 r. W tym samym roku był współzałożycielem i rzecznikiem Klubów Służby Niepodległości. W dniu 11 listopada 1981 r. zorganizował kolejną manifestację patriotyczną przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Od 13 grudnia 1981 r. w związku z wprowadzeniem stanu wojennego przebywał w ukryciu. Poszukiwany listem gończym od 24 grudnia 1981 r., został aresztowany w dniu 25 kwietnia 1982 r. Decyzję o areszcie tymczasowym kilkakrotnie przedłużano. Ostatecznie z Aresztu Śledczego Warszawa-Mokotów został zwolniony w dniu 26 listopada1982 r. w związku ze złym stanem zdrowia. W 1983 roku założył Kongres Solidarności Narodu (KSN), który w 1989 roku został przekształcony w Stronnictwo Wierności Rzeczpospolitej – KSN. Redagował pisma podziemne „Solidarność Narodu” i „Polska Jutra”. W 1984 roku ufundował krzyż Poległym na Wschodzie przy kościele pw. Św. Karola Boromeusza w Warszawie. W związku ze swoją działalnością opozycyjną, w latach 1956-1989 znajdował się w ciągłym zainteresowaniu SB. W latach 1957-1987 w ramach dodatkowych represji odmawiano mu wydania paszportu.