Krzysztof Sylwester Milewski

W latach 1981-1989 był zaangażowany w działalność antykomunistyczną na terenie Pułtuska i Warszawy. Od 1981 r. był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Warszawskim. Wziął udział w strajku studenckim, który rozpoczął się na tej uczelni w połowie listopada 1981 r. 
W pierwszych dniach po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w działaniach grupy działaczy NZS, którzy monitorowali sytuację w strajkujących zakładach pracy w Warszawie. W kolejnych latach brał udział w działalności podziemnych struktur NZS w Warszawie, był współorganizatorem wielu akcji ulicznych, m.in. malowania napisów na murach, happeningach i manifestacjach. Zajmował się również kolportażem drugoobiegowych wydawnictw. Współpracował z innymi organizacjami podziemnymi, takimi jak Wolność i Pokój, Międzyzakładowy Robotniczy Komitet „Solidarności”, Grupy Oporu „Solidarni” i Konfederacja Polski Niepodległej.
10 listopada 1982 r. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Komendy Dzielnicowej MO Wola za udział w demonstracji w Warszawie. 
W latach 1984-1986 był współorganizatorem nielegalnej grupy występującej pod nazwą „Biblioteka Myśli Niezależnej”, która powstawała w 1984 r. w Pułtusku w celu rozpowszechniania wśród zaufanych osób niezależnych publikacji oraz kolportażu pism drugiego obiegu. BMN dysponowała księgozbiorem 138 tytułów. 
W dniu 3 września 1986 r. dokonano przeszukania jego miejsca zamieszkania w Pułtusku, w wyniku którego odnaleziono wydawnictwa nieposiadające debitu komunikacyjnego. Tego samego dnia został zatrzymany na 48 godzin. 30 września 1986 r. Prokuratura Wojewódzka w Ciechanowie umorzyła prowadzone przeciwko niemu dochodzenie na zasadzie przepisów ustawy z 17 lipca 1986 r. o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw wobec ujawnienia przez ww. sprawców rodzaju popełnionego czynu, czasu i miejsca jego popełnienia oraz złożenia oświadczeń do protokołów, że zaniechają oni przestępczej działalności. 
Ponownie został zatrzymany za udział w demonstracji w dniu 3 maja 1988 r. przed Katedrą pw. św. Jana w Warszawie. Za wznoszenie wrogich okrzyków i niestosowanie się 
do wezwań funkcjonariuszy 5 maja 1988 r., został ukarany grzywną przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Naczelniku Dzielnicy Warszawa Śródmieście. W drugiej instancji Kolegium ds. Wykroczeń przy Prezydencie Miasta st. Warszawy 26 czerwca 1988 r. skierowało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Kolegium pierwszej instancji. Ostatecznie postępowanie zostało umorzone 21 października 1989 r.
W ramach represji Służba Bezpieczeństwa zastrzegła mu możliwość wyjazdów zagranych w latach 1987-1989, był wielokrotnie wzywany na tzw. rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze. Podejmowano również działania administracyjne utrudniające prowadzoną przez niego działalność gospodarczą.