Eugeniusz Mieczysław Karasiński

Był pracownikiem Katowickiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Maszynami Budownictwa Miejskiego–Oddział w Gliwicach. W sierpniu 1980 r. współorganizował strajk pracowników tego zakładu. Od 1980 r. działał w regionalnych strukturach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W marcu 1981 r. został wybrany przewodniczącym Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w KPGM BM. W kwietniu 1981 r. oddelegowano go do pracy w Międzyzakładowej Komisji Związkowej w Katowicach, gdzie był odpowiedzialny za poligrafię i kolportaż materiałów propagandowych „Solidarności”. Był delegatem na I i II Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Po 13 grudnia 1981 r. kontynuował opozycyjną działalność współorganizując konspiracyjne struktury „Solidarności”, utrzymywał kontakty z osobami ukrywającymi się przed internowaniem oraz zajmował się drukowaniem i kolportażem ulotek. 28 marca 1982 r. został zatrzymany, a następnie internowany i umieszczony w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu–Zaborzu, skąd zwolniono go 12 czerwca 1982 r. W ramach represji za opozycyjną działalność został powołany do odbycia służby wojskowej. Na okres od 5 listopada 1982 r. do 2 lutego 1983 r. został skierowany na ćwiczenia wojskowe do Jednostki Wojskowej Nr 1649 w Gorzowie Wielkopolskim (Wojskowy Obóz Specjalny w Wędrzynie). Ćwiczenia rezerwistów w powyższej jednostce nie miały nic wspólnego z realizacją zadań związanych z obronnością kraju, lub podnoszeniem umiejętności żołnierskich, a służyły jedynie w walce z opozycją i były dotkliwą represją polityczną wobec powołanych, nie miały również oparcia w obowiązującym wówczas porządku prawnym. Do 1989 r. był poddawany inwigilacji, kontroli korespondencji i prześladowaniom w postaci wielokrotnych zatrzymań, przesłuchań i rewizji.