Bożena Lidia Gwóźdź

Bożena Gwóźdź (1957–2003) była absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (1980). W latach 1980-1982 była pracownikiem naukowo-dydaktycznym WSP w Rzeszowie. Od września 1980 r. była członkiem NSZZ „Solidarność”, współzałożycielką związku na uczelni; podczas strajku ustrzycko-rzeszowskiego współpracowniczką biuletynu strajkowego „Trwamy”, a następnie „Biuletynu Informacyjnego” Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego  „Solidarność” w Rzeszowie. W listopadzie i grudniu 1981 r. wspierała strajk studencki na WSP w Rzeszowie. 13.12.1981 r. po otoczeniu uczelni przez ZOMO osłaniała przy wyjściu członków Komitetu Strajkowego i wyniosła dokumentację NZS.
Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracowała z Komitetem Pomocy przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie. Od stycznia 1982 r. związana z tajnymi strukturami Regionalnej Komisji Wykonawczej  NSZZ „Solidarność” w Rzeszowie. W latach 1982-1989 była organizatorką sieci kolportażu podziemnej prasy m.in. w środowisku medycznym oraz oświaty i nauki w Rzeszowie. W 1982 r. była przesłuchiwana przez SB i poddawana przeszukaniom w miejscu pracy w związku z organizowaniem pomocy i petycji w sprawie represjonowanych pracowników WSP; jesienią 1982 r. pod presją władz uczelni odeszła z pracy na WSP. W latach 1982-2003 zatrudniona w pracowni izotopowej Akademii Medycznej w Krakowie Filia w Rzeszowie. W latach 1982-1989 była działaczką duszpasterstw służby zdrowia i ludzi pracy, współorganizatorką akcji pomocowej Wieś Miastu. W latach 1988-1989 współpracowała z redakcją niezależnego kwartalnika społeczno-politycznego „Ultimatum”; w lipcu 1988 r. współorganizowała spotkanie ze związkowcami z włoskiego miasta Viterbo w Rzeszowie. W lutym 1989 r. pracowała w obsłudze prasowej obchodów 8. rocznicy Porozumień Ustrzycko-Rzeszowskich.