Henryk Zdzienicki

Henryk Zdzienicki prowadził działalność w latach 1980 – 1987. Od października 1980 r. zaangażował się w tworzenie struktur „Solidarności” w  Spółdzielni Inwalidów „Naprzód” w Białymstoku, której był prezesem. W grudniu 1981 r. decyzją Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Inwalidów został odwołany ze stanowiska. W  1982 r. ponownie objął funkcję prezesa zarządu. Koordynował prace Tymczasowej Komisji Wykonawczej, zajmującej się organizowaniem spotkań z ukrywającymi się działaczami „S”, wyszukiwaniem im mieszkań, kolportażem nielegalnych pism związkowych, zbieraniem pieniędzy, organizowaniem pomocy prawnej aresztowanym oraz wcielaniem w życie poleceń i uchwał TKR.
 Zaangażował się w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy. Uczestniczył w pielgrzymkach m. in. do Częstochowy, we Mszach Św. za Ojczyznę, dyskusjach na temat społecznej nauki Kościoła. Za jego zgodą w spółdzielni zamontowano specjalną tablicę informacyjną Duszpasterstwa Ludzi Pracy, na której umieszczano materiały o treści religijnej.
 Brał aktywny udział w „Ruchu Odnowy Spółdzielczości”. Opracowywał i rozsyłał po kraju protesty przeciwko projektowi ustawy o spółdzielczości.
Do 8 lipca 1987 r. był pod stałą obserwacją Służby Bezpieczeństwa.