Ewa Ernestyna Sułkowska-Bierezin

Po wydarzeniach marcowych 1968 r. otrzymała zakaz prowadzenia zajęć dydaktycznych na Politechnice Łódzkiej. W latach 1969–1970 działała w antykomunistycznej organizacji „Ruch”, z powodu uczestnictwa w której została objęta śledztwem i postępowaniem karnym warunkowo umorzonym przez Prokuraturę Wojewódzką dla m. Łodzi w lipcu 1971 r. Brała udział w zbieraniu podpisów w obronie braci Kowalczyków i przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. W 1976 r. nawiązała współpracę z Komitetem Obrony Robotników, następnie z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. Od 1977 r. publikowała teksty w Nieregularnym Kwartalniku Literackim „Puls” i uczestniczyła w pracach jego redakcji oraz współtworzyła Niezależny Klub Dyskusyjny w Łodzi. Po sierpniu 1980 r. zaangażowała się w organizowanie struktur „Solidarności”; w 1981 r. weszła w skład Regionalnej Komisji Rewizyjnej NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej. 13.12.1981 r. została internowana i osadzona w ośrodkach odosobnienia w Sieradzu, Olszynce Grochowskiej i Gołdapi. W 1983 r. wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie m.in. współpracowała z Radiem Wolna Europa i organizowała akcje wspierające opozycję demokratyczną w Polsce. W 1984 r. w ramach działającego w Waszyngtonie Komitetu Akcji „Protest” włączyła się w zbieranie podpisów pod apelem domagającym się uwolnienia jedenastu działaczy NSZZ „Solidarność” i KSS „KOR”. W latach 1972–1983 podlegała inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa.