Jerzy Kuczera

Był pracownikiem Wydziału Stalowni Martenowskiej Huty im. Lenina w Krakowie. W dniu 23 sierpnia 1980 r. zainicjował wystosowanie przez pracowników Wydziału petycji skierowanej do władz zakładu w sprawie poprawy warunków pracy. Należał do współtwórców struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Hucie. Został wybrany przewodniczącym Komisji Wydziałowej w miejscu pracy. Był członkiem Komisji Robotniczej Hutników, a także Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego oraz Miejskiego Komitetu Zakładowego w Krakowie. Zainicjował powstanie, a następnie kierował krakowskimi strukturami Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. 
W dniu 13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony Ośrodku Odosobnienia w Wiśniczu Nowym, a następnie w Rzeszowie - Załężu. Przebywał tam do 14 czerwca 1982 r. (z krótką przerwą w dniach 10-14 kwietnia 1982 r.). Po zwolnieniu z internowania i powrocie do pracy nie zaprzestał działalności opozycyjnej. Podejmował próby opanowania tzw. „reżimowych związków zawodowych” oraz utrzymywał kontakty ze Społecznym Funduszem Pomocy Pracowniczej. Dnia 9 listopada 1982 r. został profilaktycznie zatrzymany. W dniu 16 grudnia 1983 r. próbował zorganizować manifestację na terenie zakładu pracy. Do 1987 r. był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa.