Zuzanna Dąbrowska-Denisiuk

Zuzanna Dąbrowska-Denisiuk od 1982 r. była działaczką podziemnych struktur NSZZ „Solidarność” we Wrocławiu.
Od 1985 r. uczestniczyła w akcjach Ruchu „Wolność i Pokój”, m.in. w głodówce protestacyjnej w marcu 1986 r. w Podkowie Leśnej, demonstracji w obronie więzionych za odmowę złożenia przysięgi wojskowej lub służby, jak również przeciw funkcjonowaniu huty w Siechnicach. W latach 1986–1988 redagowała podziemne pismo „WiPek”.
Podczas Międzynarodowego Seminarium Pokojowego w Warszawie w 1986 r. organizowała biuro prasowe. Odpowiadała za kontakty Ruchu z polskimi rozgłośniami radiowymi na Zachodzie i zagranicznymi mediami akredytowanymi w Polsce. Koordynowała współpracę ośrodków Ruchu z Wrocławia, Warszawy i Gdańska. Utrzymywała kontakt z podziemnymi strukturami NSZZ „Solidarność” oraz Solidarnością Walczącą.
W latach 1986–1989 działała na Uniwersytecie Wrocławskim w ramach nieformalnej studenckiej grupy samorządowej „Dwunastka”, zajmującej się m.in. organizowaniem strajków na uczelniach. W 1986 r. podjęła współpracę z warszawskim środowiskiem Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu Solidarności, współtworzyła pisma tej grupy, m.in.: „Praca, płaca, BHP” oraz „Robotnik”. W 1987 r. była jednym z założycieli Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1988 r. uczestniczyła w akcjach happeningowych Pomarańczowej Alternatywy.
Przez wszystkie lata działalności opozycyjnej była inwigilowana przez SB oraz wielokrotnie zatrzymywana, przesłuchiwana i karana przez kolegia ds. wykroczeń.