Stanisław Wawrzyniec Sakwa

Jako pracownik Zakładów Górniczych „Rudna” w Polkowicach, w latach 1980-1986 był działaczem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był jednym z założycieli i członków Podziemnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność" w ZG „Rudna”. Na wniosek Wydz. V KWMO w Legnicy został internowany 5 maja 1982 r. Do 16 października 1982 r. był osadzony najpierw w Ośrodku Odosobnienia w Głogowie, a następnie w Grodkowie. Po zwolnieniu z internowania brał aktywny udział w akcjach ulotkowych, plakatowych, malowania haseł na murach, zbiórkach na działalność związkową oraz pomocy dla represjonowanych i ich rodzin. Na terenie Lubina, Polkowic, Głogowa organizował wydawanie pism podziemnych i kolportaż m.in. „Biuletynu Informacyjnego Stanu Wojny”, „Zagłębia Miedziowego”, „Żądła Robola”, „Solidarności Walczącej”, „Tygodnika Mazowsze”, „KOSu”, „Woli”, „Solidarności Podziemnej”. W związku z tą aktywnością został aresztowany 28 kwietnia 1983 r. Wolność odzyskał 25 lipca 1983 r. na mocy ustawy o amnestii. Ponownie zatrzymano go 5 grudnia 1984 r. za wytwarzanie i kolportaż ulotek oraz nielegalnych wydawnictw. W areszcie tymczasowym przebywał do 4 marca 1985 r., a przed sądem odpowiadał z wolnej stopy. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Legnicy z 24 czerwca 1985 r. skazano go na karę 1,5 roku więzienia. Od wiosny 1985 r. pozostawał na zwolnieniu lekarskim, co przez pewien czas uchroniło go przed pobytem w więzieniu. Ostatecznie do Zakładu Karnego we Wrocławiu trafił 30 stycznia 1986 r., skąd zwolniono go 10 września 1986 r. W związku z kontynuowaniem działalności opozycyjnej w następnych latach był wielokrotnie zatrzymywany i karany przez kolegia ds. wykroczeń. W latach 1981-1985 był członkiem Konfederacji Polski Niepodległej, zaś w latach 1985-1993 członkiem Rady Politycznej Polskiej Partii Niepodległościowej.