Tadeusz Pielak

W latach 1970-1975 był pracownikiem Zakładów Mechanicznych Ursus w Warszawie, a od 1976 r. był zatrudniony w Zakładach „Bumar-Waryński” w Żelechowie. Niemalże od początku swojego zatrudnienia w drugim zakładzie wyrażał swoje niezadowolenie z panujących tam warunków pracy oraz łamania praw pracowniczych. W 1976 r., po wydarzeniach w Radomiu i Ususie na znak protestu wystąpił z branżowego Związku Zawodowego Metalowców, gdyż jego władze głośno poparły działania aparatu państwowego wobec strajkujących robotników. W geście solidarności ze swoimi byłymi współpracownikami samodzielnie organizował wsparcie materialne i finansowe dla dotkniętych represjami pracowników ZM Ursus w Warszawie. Jego postawa była powodem różnorakich szykan ze strony kierownictwa zakładu (brak premii, podwyżek i zwyczajowych w branży dodatków). W 1980 r. zaangażował się w powstanie w Zakładach „Bumar-Waryński” Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był Przewodniczącym Komitetu Założycielskiego związku, a w październiku 1980 r. został wybrany Przewodniczącym Komisji Zakładowej. Funkcję tę pełnił do wprowadzenia stanu wojennego. Jednocześnie aktywnie działał na rzecz powstania struktur regionalnych „Solidarności” - Oddziału Regionu Mazowsze w Garwolinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego i delegalizacji Związku przesunięto go do pracy w trudnych warunkach. W 1989 r. aktywnie włączył się w odtwarzanie struktur NSZZ „Solidarność”, był współzałożycielem Oddziału Żelechów Regionu Mazowsze. Jednocześnie zaangażował się w kampanię wyborczą na rzecz Komitetu Obywatelskiego „Solidarności”, prowadził akcje plakatowe i informacyjne na terenie miasta i gminy.