Maria Stanisława Tarnawska

Maria Tarnawska od 1970 r. pracowała w Wytwórni Filtrów „PZL-Sędziszów". Była inspiratorem utworzenia w miejscu pracy niezależnych związków zawodowych, a we wrześniu 1980 r. została wybrana na przewodniczącą Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”. Po legalizacji NSZZ „Solidarność” została powołana na członka Komisji Zakładowej, członka Prezydium Zarządu MKR NSZZ „Solidarność” w Rzeszowie oraz uczestniczyła w I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku.
 Po wprowadzeniu stanu wojennego brała czynny udział w akcjach protestacyjnych, nawiązała współpracę z  aktywnymi działaczami zdelegalizowanej „Solidarności”. W związku z podjęciem konspiracyjnej działalności funkcjonariusze SB przeprowadzili z nią rozmowę ostrzegawczą, a od 1982 r. kontrolowali operacyjnie. W ramach szykan i represji funkcjonariusze SB przeprowadzali rewizje w jej domu w celu znalezienia literatury bezdebitowej oraz wymusili zmianę miejsca pracy. Podczas przeszukań zachowywali się wobec niej brutalnie oraz próbowali ją zastraszyć. 
Maria Tarnawska w ramach współdziałania z RKW NSZZ „Solidarność” w Rzeszowie zorganizowała punkt przerzutu rzeszowskich wydawnictw oraz kolportowała podziemną prasę z Warszawy, Krakowa i Lublina. Od 1985 r. brała czynny udział w marszach i pielgrzymkach organizowanych przez Bractwo Trzeźwości w Soninie. W 1989 r. była współinicjatorem reaktywowania NSZZ „Solidarność” w Wytwórni Filtrów „PZL-Sędziszów".
Była inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa w latach 1982-1986.