Marian Bogdanowicz

Marian Bogdanowicz był pracownikiem Wydziału Elektrycznego Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, aktywnie uczestniczył w strajku sierpniowym 1980 r., a od września był członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego brał udział od 14 grudnia 1981 r. w strajku na terenie Stoczni Północnej, jak i w późniejszych akcjach protestacyjnych organizowanych przez ogniwa „Solidarności” na terenie Gdańska. W maju 1983 r. został pobity w pobliżu mieszkania Lecha Wałęsy przez funkcjonariuszy ZOMO w wyniku czego doznał uszkodzenia kolana. Pan Marian Bogdanowicz pomagał zbierać fundusze w ramach Kasy Wzajemnej Pomocy, która funkcjonowała na terenie Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte, które następnie przekazywane były na pomoc rodzinom internowanych i aresztowanych w stanie wojennym. Po likwidacji kasy przez Służbę Bezpieczeństwa wstąpił do Bractwa Oblatów Św. Brygidy za pomocą którego nadal zajmował się pomocą skierowaną dla potrzebujących pomocy pracowników Stoczni Północnej. W 1987 r. należał do Diecezjalnej Służby Mężczyzn powołanej dla ochrony pielgrzymki Jana Pawła II, od 1988 r. był pracownikiem Gdańskiego Przedsiębiorstwa Taksówkowego gdzie zorganizował struktury NSZZ „Solidarność”.