Jacek Dyć

W latach 1980-1981 był aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność” na terenie Zakładu Robót Górniczych w Łęcznej. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaniechał prowadzenia działalności związkowej i politycznej. Zaangażowany był w tworzenie podziemnych struktur „Solidarności” w Łęcznej. Uczestniczył w kolportażu nielegalnych wydawnictw i sporządzaniu napisów dot. „Solidarności”. Prowadził także akcję zbierania podpisów pod apelem podziemia „Solidarności” do załóg górniczych Lubelskiego Zagłębia Węglowego o niewstępowanie do nowych związków zawodowych oraz uczestniczył w zbiórkach pieniędzy na działalność związkową. Utrzymywał kontakty z działaczami podziemnych struktur „Solidarności” z Łęcznej i Lublina oraz z opozycyjnymi działaczami „Solidarności” Rolników Indywidualnych, zwłaszcza Januszem Rożkiem. Za kolportaż nielegalnej literatury w miejscu pracy i na terenie Hotelu Górniczego nr 1, Jacek Dyć został 31.01.1983 r. zwolniony dyscyplinarnie z pracy w Zakładzie Robót Górniczych i przez 6 miesięcy pozostawał bez pracy. Jacek Dyć kontynuował działalność opozycyjną i związkową także w okresie pracy w Lubelskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego – Zakład w Łęcznej. W kwietniu 1987 r. przekazał rozgłośni BBC w Londynie informację o strajku pracowników zakładu montażu LPBM w Łęcznej z powodu niskich płac, za co został ukarany dyscyplinarnie i przeniesiony do pracy na inną budowę w Lublinie. Tu także był reprezentantem pracowników w sprawach płacowych, a po legalizacji NSZZ „Solidarność” przewodniczącym Komisji Zakładowej. Od 1989 r.  wchodził w skład Komitetu Obywatelskiego i zaangażowany był w kampanię wyborczą kandydatów KO. Z powodu swojej działalności Pan Jacek był inwigilowany i kontrolowany operacyjnie oraz karany przez Kolegium do spraw wykroczeń. Wielokrotnie prowadzono z nim rozmowy ostrzegawcze, m.in. przed wizytą Jana Pawła II w Lublinie w 1987 r., dokonywano przeszukań w jego miejscu zamieszkania i perlustracji jego korespondencji.