Andrzej Stanisław Bieniek

Andrzej Bieniek w latach 1980-1989 prowadził działalność opozycyjną. W styczniu 1980 r. rozpoczął pracę w Zakładach Budownictwa Kolejowego w Szczecinie i zaangażował się w działalność antykomunistyczną. Po strajkach sierpniowych w 1980 r. wstąpił w nowo powstające struktury Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. 
Podczas stanu wojennego aktywnie uczestniczył w działaniach podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”. Brał udział w konspiracyjnych zebraniach związkowych, w malowaniu haseł antykomunistycznych w miejscach publicznych. Uczestniczył w manifestacjach i demonstracjach organizowanych przez organizacje niepodległościowe oraz „Solidarność”. Zajmował się kolportażem podziemnych wydawnictw. Będąc kierowcą dużego samochodu ciężarowego i transportując elementy budowlane w różne rejony Polski, przewoził ulotki, materiały związkowe i wydawnictwa bezdebitowe, jednocześnie nawiązując kontakty i współpracę z innymi działaczami opozycyjnymi w większych zakładach pracy, m.in. w Poznaniu, Gdańsku, Katowicach, Warszawie. 
W sierpniu 1988 r. należał do czołowych organizatorów i uczestników strajku na terenie Zakładu Budownictwa Kolejowego w Szczecinie. Został przewodniczącym Komitetu Strajkowego oraz członkiem Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego NSZZ „Solidarność” Regionu Pomorza Zachodniego. Za udział w strajku, Prokurator Prokuratury Rejonowej w Szczecinie przedstawił Andrzejowi Bieńkowi zarzuty, „że w okresie od 22 do 27.08.1988 r., wbrew przepisom ustawy o związkach zawodowych, kierował strajkiem w ZBKol. Prokurator ustalił okres próby 1 roku oraz zobowiązał do wpłacenia kwoty 30 tys. zł na rzecz Funduszu Budowy Pomnika Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia oraz uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa opłaty w kwocie 600 zł.