Wacław Waldemar Koziarek

W początku lat 80. był aktywnym działaczem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL - Warszawa II”, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej.
Z uwagi na swoje zaangażowanie w działalność związkową 5 listopada 1982 r. został powołany do służby w Wojskowym Obozie Specjalnym w Budowie (68 Pułku Czołgów Średnich), gdzie przebywał do 2 lutego 1983 r. Szkolenie wojskowe rezerwistów w powyższej jednostce nie miało nic wspólnego z realizacją zadań związanych z obronnością kraju, lub podnoszeniem umiejętności żołnierskich, a służyło jedynie w walce z opozycją i było dotkliwą represją polityczną wobec powołanych na ćwiczenia.
W trakcie procedur związanych ze zwolnieniem z ćwiczeń odnaleziono przy nim wykonaną z drewna plakietkę z napisem „Stalag Budowo 1982-1983 Wojskowy Obóz Internowania”, podobne emblematy zarekwirowano również innym internowanym. W związku z tym 3 lutego 1983 r. został zatrzymany przez Wojskową Służbę Wewnętrzną, a następnie oskarżony przez Wojskową Prokuraturę Garnizonową w Koszalinie o gromadzenie i rozpowszechnianie przedmiotów zawierających informacje „godzące w PRL”. 5 lutego 1983 r. został tymczasowo aresztowany i osadzony w Areszcie Garnizonowym w Koszalinie. Po przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez cywilną Prokuraturę Rejonową w Drawsku Pomorskim 21 lutego 1983 r. został osadzony w Zakładzie Karnym w Szczecinku. 3 marca 1983 r. Sąd Rejonowy w Drawsku Pomorskim uchylił zastosowany wobec niego środek zapobiegawczy. Wolność odzyskał 7 marca 1983 r. 
Prowadzone przeciwko niemu (i innym rezerwistom) śledztwo zostało ostatecznie umorzone przez Prokuraturę Rejonową w Drawsku Pomorskim 11 maja 1983 r., ze względu na brak znamion czynu przestępczego.
W latach 1982-1988 był podejrzewany o kontynuowanie działalności związkowej i rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa.
W 1989 r. zaangażował się w odtworzenie struktur NSZZ „Solidarność” w WSK „PZL-Warszawa II”.