Marian Jan Parchowski

Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Zakładu R-1 „Wola” w Miejskich Zakładach Komunikacyjnych w Warszawie. Uczestniczył w Zjeździe NSZZ „Solidarność” w Gdańsku w 1981 r. Był jednym z założycieli Robotniczego Ruchu Narodowego – niepodległościowego ugrupowania politycznego, stanowiącego autonomiczną część Konfederacji Polski Niepodległej. Należał do Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania i brał udział w jego zjeździe w Radomiu w listopadzie 1981 r. Władze komunistyczne uznały ten zjazd za nielegalny i w związku z tym był przesłuchiwany. Był internowany w Białołęce od 13 grudnia 1981 r. do 15 maja 1982 r. W trakcie internowania złożył skargę na zastosowanie przemocy fizycznej przez funkcjonariuszy wobec czterech internowanych. Po zwolnieniu, będąc przewodniczącym ośrodka Duszpasterstwa Ludzi Pracy „Wola” przy kościele św. Klemensa Hofbauera przy ul. Karolkowej, zajmował się pomocą charytatywną dla osób więzionych z powodów politycznych i ich rodzin. Redagował podziemne pismo „Wola” oraz kolportował „Głos Wolnego Taksówkarza”, „Robotnika” a także ulotki. Ze względu na swoją działalność był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa, której funkcjonariusze w kwietniu 1985 r. dokonali u niego przeszukania i zarekwirowali wydawnictwa podziemne. W dniu 30 maja 1985 r. wydano postanowienie o jego tymczasowym aresztowaniu i osadzono go w Areszcie Śledczym Warszawa Mokotów, areszt został uchylony 28 listopada 1985 r., a prowadzone przeciwko niemu postępowanie umorzono na mocy przepisów ustawy o amnestii.