Franciszek Jan Baranowski

Franciszek Baranowski był pracownikiem Zakładów Włókien Chemicznych „Elana” w Toruniu.
Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował działalność w NSZZ „Solidarność” w miejscu pracy, kierując nielegalnymi strukturami związkowymi na swoim Wydziale i uczestnicząc w koordynowaniu podziemnej działalności pracowników „Elany”.
W dniu 14 grudnia 1981 r. wraz z innymi członkami NSZZ „Solidarność” podjął próbę zorganizowania strajku. Następnie brał udział w akcji ulotkowej na terenie Torunia oraz akcjach malowania haseł i wywieszania flag „Solidarności”. Zbierał składki związkowe w celu pomocy rodzinom osób internowanych. Był organizatorem kolportażu ulotek oraz nielegalnej prasy podziemnej, t.j: „Elana”, „Toruński Informator Solidarności”, „Tygodnik Mazowsze”, „Kontra”, „KOS”, „Geofon”.
W latach 1985-1986 był członkiem i działaczem Komitetu Budowy Pomnika Upamiętniającego Uprowadzenie Księdza Jerzego Popiełuszki w Górsku.
Reprezentując podziemne struktury opozycyjne w Radzie Pracowniczej ZWCh „Elana”, prowadził działalność na rzecz samorządności oraz poprawy warunków płacowych pracowników. W 1987 r. wszedł w skład Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Pracowników ZWCh „Elana" w Toruniu, który podjął próbę rejestracji związku. Ponadto był sygnatariuszem pisemnego protestu przeciwko dyscyplinarnemu zwolnieniu z pracy członków KZ NSZZ „Solidarność” Pracowników Zakładów Zmechanizowanego Sprzętu Domowego „Predom – Polar” we Wrocławiu, skierowanego do władz PRL.
Z powodu prowadzonej działalności opozycyjnej był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa do 1989 r.