Maciej Sobieraj

Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od 1970 roku. W czasie studiów na KUL w Lublinie aktywnie działał w duszpasterstwie akademickim u Dominikanów, współtworzył Koło Naukowe Historyków Studentów, które aktywizowało i budziło świadomość polityczną społeczności akademickiej. 17.03.1973 r. będąc studentem IV roku historii KUL, aktywnie przeciwstawił się powołaniu na KUL-u SZSP. Utrzymywał kontakty z innymi przedstawicielami "grup antysocjalistycznych", z którymi współtworzył środowisko i redakcją nielegalnego pisma "Spotkania”. Na druk 2 i 3 numeru „Spotkań”, w 1977 r. po rewizjach przeprowadzonych przez SB w miejscach drukowania w Lublinie, użyczył swojego domu rodzinnego w Zagnańsku w Kieleckiem, organizując tam druk i kolportaż. Od powstania NSZZ „Solidarność” stał się aktywnym członkiem tego związku. Był etatowym pracownikiem Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”, szefem Biura Informacji i redaktorem naczelnym wydawanego przez to Biuro Informatora. Zaangażowany był także w działalność  Wszechnicy Związkowej, w ramach której wygłaszał wykłady z najnowszej historii Polski. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył  w strajku w WSK „PZL-Świdnik”, redagował Biuletyn Strajkowy.  W okresie stanu wojennego i po jego zawieszeniu kontynuował działalność w niezależnym ruchu wydawniczym. Mimo pozostawania w ukryciu do 10.10.1982 r. utrzymywał kontakty z osobami prowadzącymi działalność w podziemnych strukturach „Solidarności” z Lublina a także z Warszawy . Z powodu swej działalności Pan Maciej Sobieraj był inwigilowany i kontrolowany przez SB oraz zatrzymywany w areszcie na 48 godzin. W jego domu wielokrotnie przeprowadzane były przeszukania, nawet wówczas gdy się ukrywał, by w ten sposób wywrzeć presję na ujawnienie się. W trakcie jednej z rewizji w 1982 r. skonfiskowano mu nawet prawo jazdy, a jego zwrot nastąpił dopiero w 1989 r. Formą represji było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w 1982 r. na 2 lata.