Barbara Antonina Kojer

W latach 1980-1981 była członkinią NSZZ „Solidarność”. Po ogłoszeniu stanu wojennego nie zaprzestała swojej działalności. W 1982 r. uczestniczyła w głodówkach protestacyjnych w Gdańsku, Warszawie i Krakowie. Zajmowała się rozprowadzaniem darów kościelnych. W 1983 r. brała udział w kontrmanifestacji 1-majowej, zorganizowanej w Zakopanem. W okresie od 1982 r. do 1987 r. organizowała pobyty wypoczynkowe na terenie Podhala i Zakopanego dla byłych członków NSZZ „Solidarność” i ich rodzin. 
Od 1986 r. była członkinią Krajowej Komisji Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, której przewodniczył Zbigniew Romaszewski. Była inspiratorką wysłania w 1988 r. listu zbiorowego/petycji do Sejmu PRL, w którym domagano się wprowadzenia pluralizmu związkowego. W 1989 r. weszła w skład powołanego na terenie Zakopanego i gminy Tatrzańskiej Tymczasowego Międzyzakładowego Komitetu NSZZ „Solidarność”. Aktywnie uczestniczyła w pracach Komitetu organizując spotkania członkowskie, prowadząc akcję agitacyjną wśród pracowników zakładów pracy i kolportując komunikaty. Utrzymywała kontakty z Serwisem Informacyjnym „Solidarności” w Warszawie oraz Krakowie i przekazywała informacje o sytuacji w Związku „Solidarność” na terenie Zakopanego i gminy Tatrzańskiej, a także o przebiegu rocznicowych mszy intencjonalnych. Aktywnie uczestniczyła w działalności Komitetu „Solidarność” Podhala, Spisza i Orawy, organizującego kampanię wyborczą dla kandydatów opozycyjnych z Podhala. W dniach 20-21 maja 1989 r. brała udział w Zjeździe Związkowców Litwy w Wilnie. Organizowała poradnictwo prawne dla członków „Solidarności”. Włączyła się w przygotowanie obchodów 50 rocznicy września, nie przystając na wspólne obchody z Wydziałem Kultury Urzędu Miasta i Gminy w Zakopanem. Z uwagi na swoją działalność pozostawała w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa. W dniu 9 października 1985 r. w jej mieszkaniu dokonano przeszukania.