Józef Śreniowski

W marcu 1968 r. był delegatem Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego Uniwersytetu Łódzkiego do uczelnianego komitetu strajkowego. W latach 1970–1971 organizował pomoc dla skazanych w procesie „Ruchu” i ich rodzin. W lutym 1976 r. występował w obronie robotników zwolnionych z Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego „Bistona” w Łodzi za udział strajku. Od listopada 1976 r. był członkiem Komitetu Obrony Robotników, następnie Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. W 1977 r. wszedł w skład redakcji „Robotnika”, publikował na jego łamach, zorganizował druk w Łodzi w nakładzie 4 tys. egz. oraz masowy kolportaż pisma; zainicjował wydawanie „Kroniki Łódzkiej”. W 1979 r. współredagował projekt Karty Praw Robotniczych.
W 1980 r. uczestniczył w roli eksperta w pracach Ogólnopolskiej Sekcji Włókna i Skóry NSZZ „Solidarność”, od 1981 r. współredagował biuletyn „Serwis Włókniarzy”. W 1981 r. wspierał strajkujących studentów łódzkich, w kwietniu założył wspólnie z Wojciechem Grzelakiem Międzyzakładową Oficynę Wydawniczą MOWA, nakładem której wydano kilkanaście tytułów książek adresowanych do robotniczego odbiorcy, w listopadzie był sygnatariuszem deklaracji założycielskiej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej „Wolność–Sprawiedliwość–Niepodległość”. 
13.12.1981 r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Łęczycy, a następnie w OO w Łowiczu, skąd zbiegł 14.08.1982 r. Przebywał w Krakowie, gdzie zorganizował podziemne drukarnie prasowe „Solidarności”. Współpracował z wydawnictwem Biblioteka „Promienistych” i katolickim pismem „Spotkania” oraz drukował ulotki i banery w obronie uwięzionych działaczy łódzkich struktur NSZZ „Solidarność”.
22.10.1984 r. został aresztowany w Warszawie, a 11.02.1985 r. wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi skazany na karę 2 lat i 4 miesięcy więzienia, w drugiej instancji zmniejszoną do lat 2. Podczas odbywania kary w zakładach karnych w Braniewie i Łęczycy kilka razy podejmował głodówki. We wrześniu 1986 r. opuścił więzienie na mocy amnestii, w 1987 r. założył w Łodzi ośrodek Komisji Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”.
W latach 1968–1989 podlegał inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa, był wielokrotnie  zatrzymywany na 48 godzin, przesłuchiwany, zwalniany z pracy, a w jego mieszkaniu dokonywano rewizji.