Zygmunt Wiesław Goławski

Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od połowy lat 70-tych. Utrzymywał kontakty z opozycją siedlecką. Od 1979 roku związany z KPN zaangażowany w druk ulotek KPN i organizowanie rocznicowych uroczystości patriotycznych, spotkań, odczytów i prelekcji. Aktywnie działał także w Ruchu Młodej Polski. Utrzymywał kontakty z działaczami RMP z całego kraju. Był także dostarczycielem literatury bezdebitowej do Siedlec i kolporterem ulotek, podziemnej prasy i książek Po wprowadzeniu stanu wojennego został 13.12.1981 r. internowany. Osadzony w ZK Białej Podlaskiej, Włodawie i Kwidzynie. W trakcie internowania był szykanowany, pozbawiony możliwości korespondencji z rodziną, a w Kwidzynie dwukrotnie pobity. 12.05.1982 r. za odmowę wyjścia z sali mieszkalnej, gdzie szukano emblematów „Solidarności” i drugi raz w dniu 14.08.1982 r., gdy brał udział w akcji protestacyjnej internowanych, którzy domagali się wpuszczenia na teren ośrodka osób przybyłych w tym dniu na widzenia. W czasie tłumienia akcji protestacyjnej przez funkcjonariuszy MO, ZOMO i służby więziennej został dotkliwie pobity i z tego powodu hospitalizowany. Za czynny udział w buncie internowanych został w dniu 6.09.1982 r. aresztowany i osadzony w Zakładzie Karnym w Elblągu. W dniu 23.05.1983 r. Sąd Wojewódzki w Elblągu orzekł wobec Zygmunta Goławskiego 2 lata pozbawienia wolności oraz 25 tys. zł grzywny. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono mu okres tymczasowego aresztowania . Jednocześnie Sąd Wojewódzki w Elblągu postanowieniem wydanym po ogłoszeniu wyroku uchylił wobec Z. Goławskiego areszt tymczasowy, stosując w to miejsce dozór MO, z obowiązkiem meldowania się w MO 2 razy w tygodniu. W 17.08.1983 r. na mocy ustawy o amnestii postępowanie karne zostało umorzone.
     Po odzyskaniu wolności Zygmunt Wiesław Goławski nie zaprzestał działalności i w dalszym ciągu zajmował się kolportażem podziemnej prasy i wydawnictw oraz utrzymywał kontakty z działaczami podziemnej „Solidarności”. Z powodu swej działalności był inwigilowany i kontrolowany operacyjnie oraz karany przez Kolegium do spraw wykroczeń. Wielokrotnie prowadzono z nim rozmowy ostrzegawcze, dokonywano przeszukań w jego miejscu zamieszkania i działalności gospodarczej, którą mu utrudniano. Formą represji było także dwukrotne zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w 1979 roku z powodu zaangażowania na rzecz KPN oraz w 1984 roku z powodu działalności w podziemnych strukturach opozycyjnych.