Andrzej Janusz Pietruś

Pan Andrzej Pietruś aktywnie działał w czasie strajków w 1980 r. i podczas tworzenia się NSZZ „Solidarność”, na oddziale kopalni, w której pracował pełnił funkcje męża zaufania, utrzymywał kontakty z działaczami KPN i był jej sympatykiem. Do grudnia 1981 r. należał do trzeciego garnituru NSZZ „Solidarność” i pełnił funkcję łącznika między szybami kopalni na wypadek strajku. 
Po wprowadzeniu stanu wojennego namawiał pracowników KWK „Rozbark” w Bytomiu do akcji protestacyjnych, był jednym z organizatorów zbiórki pieniędzy na rzecz rodzin osób internowanych, miał być również inicjatorem wywieszenia flagi Solidarności na szybie „Bończyk” w dniu 1 V 1982 r. Po tym zdarzeniu internowany 12 V 1982 r. w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu - Zaborzu, następnie przeniesiony do Zakładu Karnego w Uhercach. Z internowania zwolniony 26 XI 1982 r. 
Po zwolnieniu z internowania powrócił do pracy w KWK „Rozbark”, jednak 20 I 1983 r. otrzymał wypowiedzenie, a 21 III 1983 r.  został zwolniony i na zasadzie przeniesienia podjął pracę w Izbie Wytrzeźwień w Bytomiu.
Jeszcze w styczniu 1983 r. brał udział w spotkaniu byłych internowanych działaczy Solidarności, spotkanie miało na celu skonsolidowanie środowiska. W 1984 r. przeprowadzono przeszukanie mieszkania, podczas którego zakwestionowano kilka wydawnictw oraz skonfiskowano papier i farbę drukarską, Andrzeja Petrusia zatrzymano na 48 godzin. 
Aż do 1988 r. były prowadzone rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze.