Włodzimierz Andrzej Zatorski

W latach 70. będąc studentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach aktywnie działał w duszpasterstwie akademickim skupionym przy kościele Św. Michała w Gliwicach, gdzie zajmował się organizacją spotkań, wyjazdów, pielgrzymek, jak również kolportażem literatury religijnej. Ponadto nawiązał kontakt z ośrodkami emigracyjnymi w Wiedniu m.in. z Kazimierzem Knapem prezesem Związku Polaków w Wiedniu, od którego otrzymał literaturę wydawaną przez Instytut Literacki w Paryżu. W 1974 r. wracając z wakacji poza granicami Polski przewoził wspomnianą literaturę i pomimo zgłoszenia zamiaru wwiezienia jej do kraju, została mu ona zarekwirowana w urzędzie celnym w Zebrzydowicach. Rok później podjął ponowną próbę przewiezienia książek. W dniu 23 września 1975 r. został zatrzymany przez władze czechosłowackie w czasie nielegalnego przekraczaniu granicy w m. Wisła-Jawornik. W wyniku postępowania prokuratorskiego zostały mu postawione mu zarzuty nielegalnego przekroczenia granicy oraz sprowadzenie książek bezdebitowych w celu ich rozpowszechnienia. Przebywał w areszcie tymczasowym od dnia 23 września 1975 r. do dnia rozprawy sądowej. tj. 13 kwietnia 1976 r. Sąd Rejonowy w Cieszynie skazał go na 6 miesięcy pozbawienia wolności za nielegalne przekroczenie granicy oraz karę grzywny w wysokości 7000 zł. za przewóz wydawnictw bezdebitowych, przy czym na poczet kary zaliczył pobyt w areszcie tymczasowym. Sąd Rejonowy w Katowicach wyrokiem z dnia 21 września 1976 r. utrzymał wyrok w mocy.