Marian Włodzimierz Jaworski

W 1968 r. uczestniczył w wydarzeniach marcowych, a 1 maja wziął udział w niezależnym przemarszu ulicznym, który dotarł pod główną trybunę oficjalnego pochodu.   
Od września 1980 r. działał w związku NSZZ „Solidarność”. Był członkiem Komitetu Organizacyjnego w Elektroprojekcie, przewodniczącym Komitetu Założycielskiego „S”, członkiem Międzyoddziałowej Komisji Porozumiewawczej „S”. Dnia 03.10.1980 r. współorganizował godzinny strajk. W okresie od 14.12. 1981 r. – 21.07.1982 r. dzięki pomocy duchownych ukrywał się w klasztorze księży Pallotynów na Karczówce w Kielcach, gdzie tworzył i przepisywał na maszynie do pisania (300-500 egz.) ulotkę, wydawaną raz w miesiącu pt. Odezwa do członków „Solidarności” Regionu Świętokrzyskiego” (ukazało się 7 lub 8 n-rów). Dnia 22.07.1982 r. ujawnił się. Przez kilka miesięcy prawie codziennie wzywany na przesłuchania. W 1983 r. po złożonej przez niego pisemnej interwencji u min. spraw wewnętrznych Czesława Kiszczaka przywrócony do pracy w Elektroprojekcie na szeregowe stanowisko z najniższą pensją (na stanowisku kierowniczym ponownie od 1989). W 1986 r. współzałożyciel Tymczasowej Rady „S” Regionu Świętokrzyskiego, w 1987 Grupy Roboczej KK, w 1988 RKW. W 1989 r. był członkiem KO NSZZ „S” Regionu Świętokrzyskiego, uczestniczył w kampanii wyborczej. Od 1989 r. był delegatem na kolejne WZD Regionu Świętokrzyskiego, a w 1989 r. przewodniczącym Zarządu Regionu.