Włodzimierz Jan Bogucki

Włodzimierz Bogucki prowadził działalność w latach 1980–1989. Był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Urzędzie Wojewódzkim w Zielonej Górze, Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, Zarządu Regionu „Solidarność”, podziemnego zielonogórskiego Koła Represjonowanych w Stanie Wojennym oraz Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Zielonej Górze.
		W roku 1980 zakładał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” (NSZZ „S”) w Urzędzie Wojewódzkim w Zielonej Górze. Był aktywnym działaczem Komitetu Zakładowego (KZ), Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) oraz Zarządu Regionu „Solidarność” (ZR „S”).  W czerwcu 1981 r. został delegatem na Walne Zebranie Delegatów Regionu Zielona Góra. Angażował się m.in. w działalność Biura Interwencyjno-Prawnego przy Zarządzie Regionu, organizowanie struktur związkowych w urzędach administracji państwowej i w przygotowanie strajków na terenie zakładów pracy województwa zielonogórskiego.  
Decyzją Komendanta Wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej w Zielonej Górze został internowany 13 grudnia 1981 r. i osadzony w Areszcie Śledczym w Zielonej Górze, następnie 4 stycznia 1982 r. umieszczony w szpitalu przy Zakładzie Karnym we Wrocławiu. Został zwolniony z internowania 16 lutego 1982 r. ze względu na zły stan zdrowia.
Po zwolnieniu nie zaprzestał działalności opozycyjnej, aktywnie działał na rzecz podziemnego zielonogórskiego Koła Represjonowanych w Stanie Wojennym. W 1989 r. został wybrany przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego „S” w Zielonej Górze.
Był pod stałą obserwacją Służby Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Obiektowej o kryptonimie „Fala”, Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia kryptonim „Protest” oraz Kwestionariusza Ewidencyjnego kryptonim „Radca”. Był również wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany.