Marian Srebrny

Zaangażował się w działalność antykomunistyczną w drugiej połowie lat 60.
Od 1967 r., jako student Wydziału Matematyczno-Fizycznego Uniwersytetu Warszawskiego, należał do środowiska „komandosów”. 
W marcu 1968 r. uczestniczył w wiecach na terenie uczelni, w następstwie czego został relegowany z uniwersytetu i wcielony do wojska. 
W 1975 r., jako pracownik Polskiej Akademii Nauk, był współorganizatorem petycji w sprawie sprzeciwu wobec ograniczania kontaktów z zagranicznymi ośrodkami naukowymi. Ponadto prowadził działalność w Kole NSZZ „Solidarność” w Instytucie Matematycznym PAN oraz we Wszechnicy Robotniczej NSZZ „Solidarność” z ramienia Regionu Mazowsze. Od 1980 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Zakładowego NSZZ „Solidarność” w IM PAN. Od 1976 r. kolportował bezdebitowe wydawnictwa. 
W związku z podejrzeniem o zorganizowanie strajku w Zakładach Mechanicznych „Ursus” w dniach 14-15 grudnia 1981 r. został internowany 17 grudnia 1981 r. i przebywał w Areszcie Śledczym w Warszawie-Białołęce, a następnie w Ośrodku Odosobnienia w Jaworzu. Został zwolniony z internowania 29 kwietnia 1982 r.
Od maja 1982 r. do 1989 r. zajmował się kolportażem i organizacją sieci dystrybucji pism do wielu zakładów pracy. W latach 1983-1984 wchodził w skład redakcji czasopisma „Hartownia” (późniejszy tytuł: „Chleb i Wolność”). Gromadził również informacje na temat sytuacji panującej w zakładach pracy dla redakcji nielegalnych wydawnictw. 
Z powodu prowadzonej działalności był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa w latach 1982-1987