Maria Magdalena Migała

W 1966 r. sygnatariuszka listu otwartego studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w sprawie poszanowania wolności słowa i zgromadzeń. W marcu 1968 r. kolportowała w Krakowie ulotki związane z protestami studenckimi. 
Od 1976 r., będąc pracownikiem Instytutu Technologii Nafty w Krakowie, współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. Prowadziła zbiórki pieniężne na potrzeby wsparcia represjonowanych, kolportowała wydawnictwa wydawane w drugim obiegu. Pisała także teksty do drugoobiegowego pisma „Merkuryusz Krakowski i Światowy”.
Jesienią 1980 r. włączyła się w działalność na rzecz „Solidarności”, będąc od końca maja 1981 r. pracownikiem Sekcji Informacji Zarządu Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego związana z podziemnymi strukturami „Solidarności”. Zajmowała się organizowaniem lokali na potrzeby działalności podziemnej, pełniła rolę łącznika przenosząc informacje na terenie Krakowa oraz Podhala. Z czasem włączyła się w działalność podziemnej poligrafii, redagując teksty do „Kroniki Małopolskiej”, zajmując się kolportażem prasy oraz pozyskiwaniem materiałów poligraficznych.
Po ucieczce z internowania jej męża Roberta Kaczmarka, czołowego działacza małopolskiej „Solidarności”, pełniła funkcję jego łącznika.
W maju 1983 r. wyemigrowała do Francji, gdzie zaangażowała się w działalność Komitetu Koordynacyjnego „Solidarności” w Paryżu, a także współpracowała z Radiem Wolna Europa.